Kagagaling niya lamang sa divorce at nagkaroon ng bagong yugto ang kanyang buhay, sa pamamagitan ng isang bagong relasyon. Ang dati niyang asawa ay napakakritikal, lalo na pagdating sa kanyang buhay pinansiyal at sa kanyang trabaho. Bagamat matagumpay siya, at may negosyo na may kabuluhan sa lipunan, hindi siya mayaman. Palagi siyang binabatikos ng kanyang asawa dahil nakukulangan ito sa kanyang pinansyal na tagumpay.
Nilapitan niya ako matapos niyang makaranas ng panic attack habang nasa trabaho. Halos buong araw daw siyang naparalisa.
Mukhang isang pag-uusap sa pagitan niya at ng kanyang dating asawa ang nagdulot nito. Inudyukan kasi siya nitong kanselahin ang kanyang mga plano sa umagang iyon upang sunduin ang kanilang anak, dahil kailangan nitong iwan sa garahe ang kanyang sasakyan. Gaya ng karaniwang ugali nito sa pakikipag-usap kay Matt, naging malupit, mapanisi, at kritikal ito.
Bukod pa doon, may iba pang mga pangyayari - hindi niya nakuha ang isang malaking kontrata na kanyang inaasahan; nahuhuli ang kita ng ilan sa mga malalaki niyang account; marami siyang ginagawang positibong bagay, gaya ng pagsulat ng libro, upang pagandahin ang kanyang karera, ngunit wala ni isa sa mga ito ang umuubra; dinemanda siya ng isa sa mga dati niyang kasosyo; at panghuli, tiningnan niya ang kanyang account sa bangko at nalaman niya na $100 na lang pala ang laman nito.
Tinanong ko kung ano ang kanyang nararamdaman habang kinukuwento ang lahat ng ito sa akin. Paulit ulit niyang ibinabahagi ang kanyang mga ideya tungkol sa mga nangyayari at kinukwento ang iba pang mga nakalipas na pangyayari, ngunit pinigilan ko siya at pinalarawan lamang ang kanyang nararamdaman sa kanyang katawan.
Sinabi niya na habang nangyayari ang panic attack, pakiramdam niya raw ay nakagapos ang kanyang buong katawan. Ngayon, pakiramdam niya na siya ay bulnerable at takot, lalo na sa bandang dibdib.
Inanyayahan ko siyang pagtuunan ng pansin ang mga pakiramdam na ito.Nakaramdam daw siya ng init, at kaunting takot. Sinabi niya na para itong dayuhan na sumasalakay sa kanyang katawan.
Nagbigay siya ng isang analogy na dating ginagamit ng kanyang ama - isang lobo sa may pintuan.
Kadalasan, kapag mataas ang kumpiyansa niya sa kanyang sarili, ayos lang sa kanya ang pagharap sa mga pagsubok. Ngunit ngayon at wala na siyang kumpiyansa sa kanyang sarili, tila kaya na siyang "atakihin" ng lobong ito.
Sinabi ko na baka hindi na lamang nakatayo sa may pinto ang lobo - baka nakatayo narin ito sa harap niya.
Kaya inanyayahan ko siyang isipin na nasa ibabaw niya ang lobo. Sinabi niya na "natutuluan ako ng laway nito". Pinaisip ko sa kanya ang pakiramdam ng dinadaganan; pakinggan ang paghinga ng lobo at pakiramdaman ang laway nito na tumutulo sa kanyang mukha. Pinahinga ko siya ng malalim at maayos at sinabihan siyang pakiramdaman ang takot sa kanyang buong katawan. Binalaan ko siya na makakaramdam siya ng maraming enerhiya, at na kung sumobra na para sa kanya ang karanasan ay maaari niya itong itigil.
Ginawa niya nga, at tila kinokombulsyon siya habang ginagawa ito. Matapos ang ilang minuto ay binuksan niya ang kanyang mga mata; nagulat siya sa dami ng enerhiya na naramdaman niya sa kanyang katawan.
Sunod ay pinaisip ko sa kanya na siya ang lobo; nakatayo sa harap ni Matt at tumutulo ang laway. Sinabihan ko siyang kausapin si Matt at bigyan ito ng ilang mensahe.
Matapos ang ilang minuto, binuksan niyang muli ang kanyang mga mata. Tila marami siyang napagtanto. Sinabi niya, "Madunong pala ang lobong ito."
Napagtanto niya na para pala siyang tupa, at sa posisyong iyon siya ay mahina, mahinhin, bulnerable, at sira ang kumpiyansa sa sarili. Ang lobo naman ang kanyang naisantabing sarili na puno ng kakayahang bunuin ang mga pagsubok na kanyang hinaharap, hindi lamang sa kanyang personal na buhay kundi pati sa kanyang propesyon.
Sa prosesong ito, gumamit ako ng identification, at sinadya kong magsimula sa karanasan niya sa kanyang katawan. Inusisa ko ang pagkakalarawan niya sa kanyang mga nararamdaman bilang "dayuhang sumasalakay" dahil malinaw na hindi lamang ito simpleng takot - sa katunayan, sa sobrang grabe nito ay naparalisa na siya, at masasabi natin na isa itong tunay na delikadong karanasan.
Sa paraang Gestalt, direkta nating inusisa ang kanyang karanasan ng kapahamakan, kaakibat ang sapat na suporta. Sunod namang inusisa ang kabilang dulo ng polarity - ang "dangerous" niyang sarili - na siyang naghilom sa split ng kanyang pagkatao.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento