Kaya inusisa namin ang "pang-iistorbo". Pinaliwanag ko na may mga positibong paraan ng pang-iistorbo ng ibang tao - halimbawa, ginagawa ito ng mga komedyante. Pati ng mga rebolusyonaryo. At mga tao na nanggugulo ng status quo sa isang grupo - kailangan natin sila. Gusto kong i-frame ang "pang-iistorbo" sa ibang paraan, upang palawakin ang kanyang mga pagpipilian.
Inimbitahan ko siyang "mang-istorbo" ng ilang mga tao sa grupo. Kinurot niya ang pisngi ng isa, at humiga siya sa paa ng isa pa.
Ito ay naging spontaneous, magaan, at masaya, at agad siya nitong binigyan ng ibang pagtingin sa "pang-iistorbo".
Nagtanong ako tungkol sa kanyang konteksto - sino ba ang mapang-istorbo sa kanyang pamilya? Sinabi niya na ngayun-ngayon niya lang nalaman na may kabit pala ang kanyang ina. Mukhang ilang taon naring nagkakaroon ng iba't ibang kabit ang kanyang ama.
Malinaw na nakakaistorbo ito sa kanya, ngunit ayokong masyadong usisain ang mga ginagawa ng kanyang mga magulang. Sinabi niya na nagui-guilty siya...na para bang kasalanan niya ang pangangalunya ng kanyang ina, dahil umalis siya sa kanilang bahay. Sabi ko, "Hindi naman nakasalalay sayo ang pagbabantay sa mga ginagawa ng nanay mo."
Gusto kong ibalik ang pokus sa kanya. Kaya sabi ko, "Nakatingin ka sa akin ng may maalab na pokus - nasayo ang atensyon ko ngayon." Sinabi niya na may kulang noong lumalaki siya - naging masyadong abala ang kanyang mga magulang sa kanilang mga problema at away, kaya hindi siya nakakuha ng sapat na atensyon. Kapag naman nakukuha niya ito, mas madalas itong reactive. Ang gusto niya raw ay mapagmahal na atensyon, hindi kiritikal na atensyon. Sinabi ko na para sa mga bata, mas kaaya-aya ang negatibong atensyon kaysa walang atensyon...sa pagsabi nito ay kinilala ko ang choicefulness ng pagiging "mapang-istorbo" niya ngayon upang makakuha ng atensyon, kahit na hindi ganoon kaganda ang atensyon na nakukuha niya.
Sinabihan ko siyang pansinin ang pakiramdam ng paghawak ng atensyon ko sa kasalukuyan, at ng atensyon ng grupo. Pinansin niya ang maliliit na pagbabago sa atensyon ng grupo - ang ilang tao ay tila nalingat na. Nakita ko kung gaano niya pinakikiramdaman ang atensyon ng mga tao sa grupo.
Kaya sabi ko, "Gusto ko na maging present ka sa atensyon na binibigay ko sa iyo ngayon." Naupo kami doon ng matagal. Napansin ko na parang napaka-flat ng pakiramdam ko...kadalasan ay madali lang akong makaisip ng mga gagawin - mga malikhaing eksperimento, mga insight, at mga awareness. Ngunit flat lang talaga ang pakiramdam ko sa kanya, gaya ng isang patag at walang laman na landscape.
Kaya inamin ko ito sa kanya at sinabi niya na Oo, narinig niya narin yan mula sa kanyang asawa at sa ibang tao...at na parang flat din ang kanyang pakiramdam.
Kaya kinilala ko itong shared space na ito bilang isang I-thou moment.Kadalasan, nakikita ang mga sandali ng intimacy at koneksyon bilang mga sandaling puno ng malalalim na emosyon. Ngunit ang sharedness na nangyari dito ay isa lamang uri ng bareness. Sabi ko, "Mahirap ito para sa akin; para bang nawala lahat ng pagkamalikhain ko. Hindi ako sanay na ganito." Bigla siyang sumigla - nagustuhan niya ang salitang "pagkamalikhain".
Sabi niya, "Gusto kong gumawa sayo ng bagay na nakakaistorbo at mapusok." Inanyayahan ko siyang magpatuloy. Hinalikan niya ako sa pisngi. "Ah," sabi ko, "nagkaroon ng kulay sa landscape!"
Isa itong sandali ng makinang na contact, sa konteksto ng isang malalim na sandali ng pagbabahaginan. Dahil dito ay nagkaroon ng isang malalim na shift sa kanya, at para siyang pinalaya.
Ito ang resulta ng non-linear na proseso ng pagsunod sa daloy ng awareness na lumabas sa pagitan namin - ang tema ng atensyon at pang-iistorbo. Sa Gestalt, hindi palaging linear o goal-focused ang proseso - mas kagaya ito ng daloy ng isang ilog na sumusunod lamang sa agos, mas paglulubog ng aming mga sarili sa phenomenology ng kliyente, at pagpansin sa aming mga sariling pagtugon. Ang panghuling resulta ay integration, o ang matatawag na embodied insight.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento