Imbis na tanungin siya ng kung anu-ano, nagsimula ako sa mga koneksyon na mayroon na ako sa kanya - mga bagay na napapansin ko sa kanya, at ang aking pagtugon sa mga ganoong aspeto ng aking karanasan sa kanya.
Sinabi niya madalas daw siyang maunang magvolunteer, at sinabi ko na ganoon din ako. Agad itong gumawa ng ground sa pagitan namin. Tinanong ko kung ano ang trabaho niya - florist daw, ngunit gusto niyang gumawa ng sarili niyang florist shop at desidido siyang maging matagumpay dito. Nakikita ko na isa siyang matalinong dalaga na may kumpiyansa sa sarili, at sinabi ko na habang nakikinig ako sa pagkukwento niya ng kanyang mga plano, ay naniwala ako na kaya niya ngang gawin ito.
Muli, bahagi ito ng pagtatatag ng groundwork ng relasyon, at pagtukoy sa kung ano ang lutang sa proseso.
Tinanong ko kung ano ang paborito niyang bulaklak upang malaman kung ano ang figural para sa kanya. Sunflower daw, tugon niya. Kinuwento ko na gusto ko rin ito, at kinwento ko pati ang mga bagay na gusto ko tungkol dito. Sinabi niya na marami syang gusto - mga bagay na masaya, masigla, malakas, matangkad...
Parang may diin ang pagsabi niya ng "malakas", kaya tinanong ko kung sa anong mga paraan niya nararamdaman na malakas siya. Pinaliwanag niya na talagang malakas siya, at na masaya siya sa ugali niyang iyon, ngunit pakiramdam niya ay maaari siyang maging destructive tuwing galit siya.
Kaya inimbitahan ko siya sa isang "therapeutic wrestling", kung saan tumayo kami sa harap ng isa't isa at nagbuno gamit ang aming mga palad. Naging masaya ito, at pinahintulutan siyang maramdaman ang buong pwersa ng kanyang aggression sa isang ligtas, mapaglaro, at contactful na paraan. Pinakita rin sa kanya ng eksperimento na maaari ring maging positibo ang galit at aggression, at hindi lang palaging negatibo. Lumika ito ng mas maraming ground sa pagitan namin.
Sinabi ko na hindi palaging kinikilala ang mga malakas na babae sa lipunan, at sa paraang ito ay tumukoy ako ng mga potensyal na contextual factors upang makita kung ano ang karanasan niya sa mga ito. Sinabi niya na minsan pakiramdam niya ay masyadong malakas ang paglapit niya, at sa gayon ay nakakalula ng mga tao. Humingi ako ng halimbawa, at nagkuwento siya tungkol sa isang taxi driver na ayaw gumamit ng metro, na nasigawan niya. Naiintindihan ko ang kanyang reaksyon, at binanggit na baka ganoon din ang gawin ko. Ngunit hindi parin siya natutuwa na nawalan siya ng kontrol.
Kaya nagtanong ako tungkol sa kanyang konteksto, sa kanyang pamilya, at kung sino pa sa kanyang pamilya ang walang kontrol. Sinabi niya na madalas magpakita ng malakas na emosyon ang kanyang ama habang siya ay lumalaki. Ngunit imbis na matakot dito, siya mismo ay naging ganoon din...kaya ayaw niyang nawawalan ng kontrol pagdating sa kanyang galit, kahit pa may katwiran ito gaya ng nangyari sa taxi driver.
Naintindihan ko iyon, at minungkahi na ngayon at malaki na siya, siguro ay maaari na niyang piliin kung ano sa mga ugali ng kanyang ama ang gusto niyang gayahin, at kung ano ang ayaw niya. Kaya naglagay ako ng upuan sa harap niya upang tumayo bilang kanyang ama, at sinabihan siyang "kausapin ito ng direkta" tungkol sa bagay na ito. Tinulungan ko siyang linawin kung ano ang ikinatutuwa at nais niyang panatillihin, at kung ano ang nais niya nang bitawan, upang hindi magaya sa kanyang ama.
Gumaan ang kanyang pakiramdam pagkatapos nito, at naging mas kumportable na siya sa kanyang aggression bilang isang pwersa na kaya niyang kontrolin, imbis na isang bagay na kanyang ikinasasama ng loob o ikinagagalit.
Ito ang tinatawag nating "integration", at nangyayari ito hindi lamang cognitively sa pamamagitan ng insight, kundi pati somatically, kaya isa talaga itong shift na nakabase sa katawan.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento