Sinabi ni Julee na, tuwing nakaupo siya kasama ang grupo, narerelax siya at inaantok. Ayon sa kanya, nagkaroon daw siya ng insomnia sa loob ng dalawampung taon. Tinanong ko kung ano ang nangyari sa loob ng panahong iyon, at sinabi niya na marami raw nangyari; masyado raw siyang naging abala, at sa gayon ay wala gaanong panahon para matulog. Imbis na usisain ang sinabi niya, nagpasya akong mas pagtuunan ng pansin ang kanyang kasalukuyang karanasan, at bumuo ng isang Gestalt experiment. Pinaliwanag ko sa kanya na ang pagtulog ay tungkol sa pagbitaw, at na iyon ang nakayanan niyang gawin sa grupo kaya siya inantok. Kaya kung palagi siyang hirap matulog, masasabi natin na praktisado siya sa pagkapit at hindi pagbitaw. Inimbitahan ko siyang mas tuklasin ang pagbitaw at pagkapit kasama ko, sa pamamagitan ng paghawak sa aking pulso (wrist). Sinabihan ko siyang ipakita sa akin ang kanyang pagbitaw sa klase, at ang pagkapit na karaniwan niyang ginagawa bago siya matulog. Napansin ko na hindi ganoon kalakas ang kanyang pagkapit - ang pinangkapit niya lamang ay ang kanyang dalawang gitnang daliri. Binanggit ko ito sa kanya, at sunod na pinasubok sa kanya ang pagbitaw. Hindi ito naging mahirap para sa kanya. Ito ay maliit lamang na eksperimento, ngunit binigyan siya nito ng direktang karanasan ng ginagawa niya, at ng maaari niyang gawin upang baguhin ito. Iminungkahi ko na, tuwing siya ay matutulog, ay subukan niyang maging mulat sa mga paraan kung paano siya kumakapit, at sa panahong iyon ay alalahanin kung gaano kadali niyang nabitawan ang aking kamay, at kung paano siya nakabitaw habang kasama ang grupo. Layunin ng Gestalt experiment na dalhin ang mga isyu sa kasalukuyan, at usisain ang mga isyung ito sa aktibo at malikhaing paraan. Hangga't maaari ay ginagawa itong parte ng relasyon sa pagitan ng kliyente at therapist. Tinutulungan din nito ang therapist na intindihin ng mas direkta ang mga nangyayari, imbis na dumepende lamang sa pagkakalarawan nito. Nagbibigay ang eksperimento ng bagong karanasan at dinadala sa awareness ang mga bagay na nandoon na ngunit hindi lamang napapansin, o isang detalye na nakaligtaan. Sa Gestalt, naiintindihan namin na kapag dinala mo ang mga bagay sa buong awareness, hindi na sila mananatiling stuck, di-tapos (unfinished), o hati (split)...natural na mangyayari ang integration. Isa itong Taoist na konsepto.
Sinabi ni Julee na, tuwing nakaupo siya kasama ang grupo, narerelax siya at inaantok. Ayon sa kanya, nagkaroon daw siya ng insomnia sa loob ng dalawampung taon. Tinanong ko kung ano ang nangyari sa loob ng panahong iyon, at sinabi niya na marami raw nangyari; masyado raw siyang naging abala, at sa gayon ay wala gaanong panahon para matulog. Imbis na usisain ang sinabi niya, nagpasya akong mas pagtuunan ng pansin ang kanyang kasalukuyang karanasan, at bumuo ng isang Gestalt experiment. Pinaliwanag ko sa kanya na ang pagtulog ay tungkol sa pagbitaw, at na iyon ang nakayanan niyang gawin sa grupo kaya siya inantok. Kaya kung palagi siyang hirap matulog, masasabi natin na praktisado siya sa pagkapit at hindi pagbitaw. Inimbitahan ko siyang mas tuklasin ang pagbitaw at pagkapit kasama ko, sa pamamagitan ng paghawak sa aking pulso (wrist). Sinabihan ko siyang ipakita sa akin ang kanyang pagbitaw sa klase, at ang pagkapit na karaniwan niyang ginagawa bago siya matulog. Napansin ko na hindi ganoon kalakas ang kanyang pagkapit - ang pinangkapit niya lamang ay ang kanyang dalawang gitnang daliri. Binanggit ko ito sa kanya, at sunod na pinasubok sa kanya ang pagbitaw. Hindi ito naging mahirap para sa kanya. Ito ay maliit lamang na eksperimento, ngunit binigyan siya nito ng direktang karanasan ng ginagawa niya, at ng maaari niyang gawin upang baguhin ito. Iminungkahi ko na, tuwing siya ay matutulog, ay subukan niyang maging mulat sa mga paraan kung paano siya kumakapit, at sa panahong iyon ay alalahanin kung gaano kadali niyang nabitawan ang aking kamay, at kung paano siya nakabitaw habang kasama ang grupo. Layunin ng Gestalt experiment na dalhin ang mga isyu sa kasalukuyan, at usisain ang mga isyung ito sa aktibo at malikhaing paraan. Hangga't maaari ay ginagawa itong parte ng relasyon sa pagitan ng kliyente at therapist. Tinutulungan din nito ang therapist na intindihin ng mas direkta ang mga nangyayari, imbis na dumepende lamang sa pagkakalarawan nito. Nagbibigay ang eksperimento ng bagong karanasan at dinadala sa awareness ang mga bagay na nandoon na ngunit hindi lamang napapansin, o isang detalye na nakaligtaan. Sa Gestalt, naiintindihan namin na kapag dinala mo ang mga bagay sa buong awareness, hindi na sila mananatiling stuck, di-tapos (unfinished), o hati (split)...natural na mangyayari ang integration. Isa itong Taoist na konsepto.
May panaginip si Liz na palaging umuulit. Pinakuwento ko ito sa kanya sa estilo ng Gestalt, gamit ang present tense - sa ganitong paraan namin pinapasok sa here and now ang isang kliyente kasama ang kanyang panaginip. Ito ang kanyang pagkakakuwento: Nasa tren ako, katabi ang aking ina. Sa harap ay may dalawang lalaki na nakasuot ng itim na uniporme. Tinutukso nila ako. Nagalit si Mama, kaya lumakad sila palayo. Maya maya, isa sa kanila ay umiihi na sa tabi ko sa tren, at maraming lumalabas na mainit na dugo galing sa kanyang bituka. Punong puno na ng mainit at mapulang dugo ang sahig ng tren. Natatakot ako. Nakatayo lang siya doon habang dumadaloy palabas ang kanyang dugo. Ganoon din ang nangyayari sa isa pang bata. Nang makarating kami sa estasyon, may naabutan kaming babaeng doktor na maraming kagamitan. Nakaramdam ako ng ginhawa nang malaman ko na nandoon siya. -- Tinanong ko kung ano ang nararamdaman niya, upang maintindihan ko siya ng mas malalim. Nakakaramdam daw siya ng takot; takot na mamatay nang nag-iisa. Noong magsalita siya bilang ang batang lalaki sa panaginip niya, sinabi niya, "Nauubusan na ako ng lakas at natutumba. Hindi ko na kayang panatilihin ang aking lakas." Sinabihan ko siya na mas pakiramdaman ang kanyang katawan - maiuugnay nito ang kanyang mga karanasan sa panaginip sa kasalukuyang karanasan niya sa kanyang katawan, at mabibigyan siya nito ng mas malalim na pagkakakilala sa kanyang sarili. Nakakaramdam daw siya ng tila walang patid na bigat sa kanyang dibdib. Tinanong ko siya kung gaano kainit ang pakiramdam niya sa oras na iyon. Mga 30% daw. Binigyan ko siya ng feedback - binigyang pansin ko ang kanyang mga nararamdaman sa kanyang katawan (somatic experience) Masasabi ko base sa karanasan ko sa kanya na isa siyang mainit na tao - mga 70%. Tinanong ko siya tungkol sa pagkakaiba ng aming mga porsiyento, at binigyan ko rin siya ng eksperimento - kaya niya bang pataasin o pababain ang kanyang init? Sa pamamaraang ito, masisimulan na naming bunuin ang litaw na isyu - ang kanyang init. Kapag binababa niya ang kanyang init, pakiramdam niya raw ay hihimatayin siya, nasusuka, at nanlalamig ang bituka. Sinabi pa nga niya na madalas daw siyang makaramdam ng sakit sa kanyang mga bituka, na para bang inutusok ito ng mga karayom. At talagang apektado siya ng lamig - hirap daw siyang huminga tuwing taglamig. Ngayon, sinabihan ko siya na mas pakiramdaman ang kanyang bituka. Pakiramdam niya raw na siya ay mabigat, namamasa-masa, maalinsangan, at hindi gumagalaw. Sinabi niya na hindi siya magaling tumanggap sa pisikal na antas. Hirap daw siyang makakuha ng lakas mula sa pagkain- mapayat siya at nangangailangan ng mga supplement. Kapag hinahawakan siya ng iba, natatakot siya. Mahirap para sa kanya ang magrelax. Hindi siya ganoon ka-interesado sa pakikipagtalik. Gusto niya ng pisikal na contact, pero haplos na tila para sa bata ang gusto niya. Sinabihan ko siyang isipin na siya ang dugo sa kanyang panaginip; na mas usisain ang init nito. Sinabi niya, "Ako ay mainit, puno ng buhay, at puno ng nutrisyon. Ayaw sa akin ng batang lalaki, lumalabas ako mula sa kanya, hindi niya ako kailangan." Tinanong ko siya kung paano ito tumutugma sa buhay niya, at sa paraang ito ay kinokonekta ang karanasan sa panaginip sa totoong buhay. Sinabi niya sa akin kung paano niya itinutulak palayo ang buhay...sobrang abala na raw kasi nito para sa kanya minsan, pakiramdam niya ay walang nakakaintindi sa kanya, at may boses lalaki sa loob niya na nagsasabing dapat na siyang mamatay. Kaya nagtanong ako tungkol sa kanyang ama. Palagi raw itong lumalayo. Noong bata pa siya, sarado raw ito, hindi nakikipag-usap sa kanya, at palagi lamang nanood ng TV o nagkukulong. Matigas at masungit ang kanyang mukha. Naaawa raw siya rito, kaya sinusubukan niyang umakto na parang lalaki para pasayahin siya...gusto niya lamang na makita itong ngumiti at maging masaya. Ngayong matanda na siya, tuwing nakikita niya ang kanyang ama, tila sumasakit daw ang kanyang tiyan. Tinitingnan daw siya nito na parang bata na hinahanap ang nanay nito. Ngayon, malinaw na ang dahilan. Bilang bata, kinailangan niya ang init ng kanyang magulang - ng kanyang ama - pero sa katunayan siya pala talaga ang nagbibigay ng init dito, ngunit hindi ito sapat. Masyadong mahirap ang ganitong gampanin para sa isang bata, at inuubos nito ang lakas niya. Ngayon at wala siyang magandang napagkukunan ng init, madalas siyang makaramdam ng pagkaubos ng lakas; ng pagbibigay ng higit sa nakukuha niya. Sa labas ay nagmumukha siyang mapagbigay at tila nanay para sa ibang tao, ngunit sa loob loob niya ay puro sakit at kawalan ang nararamdaman niya. Dahil dito, naiisipan niyang itulak palayo ang buhay, at nagiging mabigat na problema ito para sa kanya. Sa puntong ito, hindi pa namin nasosolusyonan ang problema, ngunit sa wakas ay naibaling na namin ang kanyang atensyon (awareness) dito. Sa Gestalt, lahat ng pagbabago ay nagsisimula sa awareness...
Ang mga panaginip, pangarap, at kwento ay magkakatulad: binibigyan tayo ng mga ito ng mas malalim na pagkakaintindi sa isang tao. Sumulat si Jesse ng kwento tungkol sa dalawang kambal na lalaki. Naglalaro raw sila sa tabi ng isang dam. Ang pangunahing tauhan, na tatawagin nating Tony, ay takot sa tubig. Ang kakambal naman niyang si Jack ay hindi. Si Jack ay naglalaro na sa tubig at inuudyukan si Tony na gumaya sa kanya, ngunit ayaw ni Tony. Namatay daw kasi ang kanilang ina ilang taon na ang nakalipas, at ngayon ay inaalagaan na lamang sila ng isang madrasta. May dala dalang bato si Tony sa kanyang bulsa na bigay sa kanya ng kanyang ina. Kinuha ni Jack ang batong ito mula sa kanyang bulsa at binato ito sa tubig. Dali dali itong sinundan ni Tony, at nadiskubre niya na ayos lang naman pala siya sa tubig. Nakalimutan niya nang kunin ang bato. Ang isyu ni Jesse ay ang kanyang pag-aalinlangan na pakasalan ang kanyang nobya. Mahal niya ito, ngunit wala siyang kumpiyansa sa kanilang magiging kinabukasan, at hindi siya makabuo ng maayos na desisyon. Inusisa namin ang panaginip na ito sa pamamagitan ng pagpapahanap kay Tony ng koneksyon sa pagitan niya at ng bawat tauhan sa panaginip. Bilang si Tony siya ay takot sa tubig, at sa basta bastang pagsuong sa isang sitwasyon. Bilang si Jack siya ay spontaneous, kumportable sa kanyang sarili, at mapaglaro. Bilang patay na ina, siya ay mapagmahal, bata, at malambot. Bilang tubig, siya ay malalim. Mahalaga dito ang kanyang karanasan bilang "nanay", dahil ang kanyang sariling ina ay malamig at malayo ang loob sa kanya. May kinalaman ito sa mga isyu niya sa kanyang relasyon sa mga babae - takot siya na masyadong mapalapit sa kanila, dahil natatakot siya na baka manlamig ang relasyon. Ang malinaw dito ay ang kanyang koneksyon sa isang mas malalim, mainit, at feminine na bahagi ng kanyang karanasan. Ito ang nag-udyok sa kanya na tumalon sa tubig. Malinaw din na kailangan niya ang tulong ng kanyang "kakambal", isang bahagi ng kanyang sarili na walang takot, upang makayanang "itapon" ang imahe ng kanyang mapagkalingang ina sa tubig. Tinanong ko kung maaari namin itong isadula. Ako ang magiging kambal na kukuha ng mahalagang gamit mula sa kanyang bulsa at magtatapon nito sa tubig. Pumayag siya. Habang ginagawa ito ay sinasabi ko ang bawat bahagi ng pagsasadula: "Ngayon kinukuha ko na ang bato, ngayon tinatapon ko na ito sa tubig". Inisip niya na tumalon siya sa tubig upang kunin ito. Naramdaman niya na unti unti na siyang nagrerelax. Naging malalim at makabuluhang karanasan ito para sa kanya. Pakiramdam niya raw na siya ay payapa at tahimik; na kaya na niyang abutin ang isang mas malalim na parte ng kanyang sarili; at na hindi na siya gaanong nag-aalala tungkol sa kinabukasan ng kanyang mga relasyon. Tulad ng nangyari sa kwento, mula nang makapasok siya sa tubig, hindi na niya kinailangan ang alaala ng kanyang ina. Malinaw nga lang na maraming bagay na kinakailangan dito. Una, dapat ay may ibang tao na tutulong sa kanya - kailangan niya ng "kambal" upang maibaling ang atensyon niya mula sa hinahangad niyang mainit na kalinga ng ina. Ang kanya namang magiging natural na paggalaw ay papunta sa lugar na mapagkukunan niya noon. Sa wakas, makakayanan niya nang maging buo at hindi hati sa dalawang bahagi - isang bahagi na gustong sumulong ngunit nag-aalinlangan, at isang bahagi na sumusulong lamang sa buhay. Naramdaman niya na nagkasundo na ang dalawang bahaging ito. Nakaramdam siya ng koneksyon sa malalim, mainit, at feminine na bahagi ng kanyang puso, kaya nakayanan niya nang suungin ang buhay at ang kanyang mga relasyon ng walang alinlanagan.
Ang mga panaginip, pangarap, at kwento ay magkakatulad: binibigyan tayo ng mga ito ng mas malalim na pagkakaintindi sa isang tao. Sumulat si Jesse ng kwento tungkol sa dalawang kambal na lalaki. Naglalaro raw sila sa tabi ng isang dam. Ang pangunahing tauhan, na tatawagin nating Tony, ay takot sa tubig. Ang kakambal naman niyang si Jack ay hindi. Si Jack ay naglalaro na sa tubig at inuudyukan si Tony na gumaya sa kanya, ngunit ayaw ni Tony. Namatay daw kasi ang kanilang ina ilang taon na ang nakalipas, at ngayon ay inaalagaan na lamang sila ng isang madrasta. May dala dalang bato si Tony sa kanyang bulsa na bigay sa kanya ng kanyang ina. Kinuha ni Jack ang batong ito mula sa kanyang bulsa at binato ito sa tubig. Dali dali itong sinundan ni Tony, at nadiskubre niya na ayos lang naman pala siya sa tubig. Nakalimutan niya nang kunin ang bato. Ang isyu ni Jesse ay ang kanyang pag-aalinlangan na pakasalan ang kanyang nobya. Mahal niya ito, ngunit wala siyang kumpiyansa sa kanilang magiging kinabukasan, at hindi siya makabuo ng maayos na desisyon. Inusisa namin ang panaginip na ito sa pamamagitan ng pagpapahanap kay Tony ng koneksyon sa pagitan niya at ng bawat tauhan sa panaginip. Bilang si Tony siya ay takot sa tubig, at sa basta bastang pagsuong sa isang sitwasyon. Bilang si Jack siya ay spontaneous, kumportable sa kanyang sarili, at mapaglaro. Bilang patay na ina, siya ay mapagmahal, bata, at malambot. Bilang tubig, siya ay malalim. Mahalaga dito ang kanyang karanasan bilang "nanay", dahil ang kanyang sariling ina ay malamig at malayo ang loob sa kanya. May kinalaman ito sa mga isyu niya sa kanyang relasyon sa mga babae - takot siya na masyadong mapalapit sa kanila, dahil natatakot siya na baka manlamig ang relasyon. Ang malinaw dito ay ang kanyang koneksyon sa isang mas malalim, mainit, at feminine na bahagi ng kanyang karanasan. Ito ang nag-udyok sa kanya na tumalon sa tubig. Malinaw din na kailangan niya ang tulong ng kanyang "kakambal", isang bahagi ng kanyang sarili na walang takot, upang makayanang "itapon" ang imahe ng kanyang mapagkalingang ina sa tubig. Tinanong ko kung maaari namin itong isadula. Ako ang magiging kambal na kukuha ng mahalagang gamit mula sa kanyang bulsa at magtatapon nito sa tubig. Pumayag siya. Habang ginagawa ito ay sinasabi ko ang bawat bahagi ng pagsasadula: "Ngayon kinukuha ko na ang bato, ngayon tinatapon ko na ito sa tubig". Inisip niya na tumalon siya sa tubig upang kunin ito. Naramdaman niya na unti unti na siyang nagrerelax. Naging malalim at makabuluhang karanasan ito para sa kanya. Pakiramdam niya raw na siya ay payapa at tahimik; na kaya na niyang abutin ang isang mas malalim na parte ng kanyang sarili; at na hindi na siya gaanong nag-aalala tungkol sa kinabukasan ng kanyang mga relasyon. Tulad ng nangyari sa kwento, mula nang makapasok siya sa tubig, hindi na niya kinailangan ang alaala ng kanyang ina. Malinaw nga lang na maraming bagay na kinakailangan dito. Una, dapat ay may ibang tao na tutulong sa kanya - kailangan niya ng "kambal" upang maibaling ang atensyon niya mula sa hinahangad niyang mainit na kalinga ng ina. Ang kanya namang magiging natural na paggalaw ay papunta sa lugar na mapagkukunan niya noon. Sa wakas, makakayanan niya nang maging buo at hindi hati sa dalawang bahagi - isang bahagi na gustong sumulong ngunit nag-aalinlangan, at isang bahagi na sumusulong lamang sa buhay. Naramdaman niya na nagkasundo na ang dalawang bahaging ito. Nakaramdam siya ng koneksyon sa malalim, mainit, at feminine na bahagi ng kanyang puso, kaya nakayanan niya nang suungin ang buhay at ang kanyang mga relasyon ng walang alinlanagan.
Nahihirapan si John na makaramdam ng matibay na commitment sa kanyang nobya. Hindi siya sigurado sa kanilang relasyon. Nagkaroon siya ng panaginip. Nagtatalik daw sila ng kayang nobya. Nasa likod niya ang kanyang mga magulang. Ang kanyang ama ay bata pa doon;malakas pa, at sigurado sa sarili. Hindi pa siya sigurado; ayaw niya na mabuntis ang kanyang nobya. Lumapit ang kanyang ama, at nakaramdam siya ng ginhawa. Malilibang ka na agad dito kung Freudian ka, ngunit iba ang lapit namin sa Gestalt. Ang Gestalt ay tungkol sa pagbubuo/pagsasama-sama (integration) at pagmamay-ari (ownership), kaya hindi lamang mga bahagi ng panaginip kundi ang buong panaginip mismo ang pinagtutuunan ng pansin. Nakakatulong ito upang mas maungkat natin ang ang ating mga polarities at tunay na sarili. Kaya sinabihan ko siyang ilagay ang kanyang sarili sa bawat bahagi ng kanyang panaginip. Bilang sarili niya, siya ay nag-aalinlangan at nagpipigil. Bilang nobya niya, siya ay buong puso na nagnanasa, at walang bigat na nararamdaman. Bilang tatay niya, siya ay bukas, malinaw, at malusog. Bilang nanay niya, siya ay mapanlinlang, mala-anino, ayaw magpakita, at tinatago ang sarili. Nagkaroon ng pagkakatugma - ang kanyang ama at nobya na parehong sigurado sa sarili at desidido, at siya at ang kanyang ina na parehong hindi sigurado, hindi desidido, at nagtatago. May katuturan naman ang mga imaheng ito, dahil malamig daw ang naging turing ng kanyang ina sa kanya habang siya ay lumalaki. Inusisa namin ang "malamig na turing" na ito, partikular ang kanyang pagiging malamig sa mga relasyon sa iba't ibang paraan. Tiningnan namin kung paano ito lumalabas sa kanyang pagkakaroon ng "cold feet" pagdating sa kanyang nobya, at sa kanyang pagiging hirap sa pagko-commit dito. Inusisa namin ang pagiging malamig na ito na tinatawag niyang "emotional blankness"; ang parte ng kanyang pagkatao na hindi nakakaramdam. Kinonekta niya ito sa kanyang mga karanasan ng depresyon at sa pagkaramdam ng kawalan ng kabuluhan. Naging empowering para sa kanya ang pagkakaroon ng awareness sa lamig na ito, dahil nakita niya na mahalaga pala ito sa kanyang paraan ng pakikipagrelasyon. Upang magkaroon siya ng ibang karanasan, kailangan niyang maghanap ng mga paraan upang "painitin" ang kanyang sarili nang hindi kinakailangang dumepende sa iba (sa kanyang nobya, halimbawa.) Nakabase ang mga ito sa principles ng awareness, sa mga Gestalt notions ng responsibility, at sa pananatili sa kasalukuyan ("what is"). Hindi nito ibig sabihin na magbabago ang kanyang pagiging malamig - kasama na talaga ito sa kanyang paraan ng pagbuo ng mga relasyon. Ngunit maaari niya pang dagdagan ang kanyang awareness, ang kanyang choicefulness, at intindihin kung paano ito lumilitaw sa isang relasyon.
Si Bridget ay isang napakasensitibong tao. Nagkaroon siya ng mga malalang allergy noon, sensitibo ang katawan niya sa kanyang paligid, at madali siyang matakot. Sinabi niya sakin na mahirap para sa kanya kapag may taong galit sa kanya. Pakiramdam niya raw ay napaka-vulnerable niya, kahit simpleng di-pagkakaintindihan lamang ito sa pagitan niya at ng kanyang asawa. Sinabi niya pa, "Hindi akin ang katawan ko, manhid ako, wala akong konsepto ng boundary." Mahirap dawnpara sa kanya ang maging konektado sa sarili niyang katawan, lalo na kapag may tao sa paligid na hindi natutuwa sa kanya. Tinanong ko siya tungkol sa kanyang mga puna. Sinabi niya na matigas raw ang ulo niya, at na insensitive siya. Kinuwentuhan ko siya tungkol sa pagkatigas ng aking ulo at sa aking insensitivity. Sinabi niya na kaya niyang pagmukhaing nanlilisik ang kanyang mga mata, at tahimik na itulak papalayo ang ibang tao. Inutusan ko siyang isipin ang kanyang mga mata habang nagtutulak palayo ng ibang tao, gaya ng sinabi niya. Sinabi niya na "Ang mga mata ko ay pulang pula; kaya kong pumatay gamit ito." Naglarawan siya ng imahe kung saan may sinasampal siyang isang tao. Napagsamantalahan daw siya noong dalaga pa siya, kaya malaki ang galit niya sa mga lalaki. Kaya inutusan ko siyang isipin na sinasaktan niya ang lalaking gumawa noon sa kanya. Nakaramdam siya ng kapangyarihan, at hinikayat ko siyang pansinin ang iba pang bahagi ng kanyang katawan. Nakaramdam daw siya ng lakas sa kanyang mga masel, balat, at binti. Dati, 'torture' para sa kanya ang kanyang katawan. Ngunit ngayon ay maganda na ang pakiramdam niya dito. Sunod, pinag-usapan naman namin ang kanyang sekswalidad. Sa loob ng maraming taon siya ay naging kimi, takot, at madaling matigilan pagdating sa sekswalidad at pakikipagtalik sa kanyang asawa. Hinikayat ko siyang isipin ang pagiging sexually aggressive sa kanyang asawa. Sobrang nagustuhan niya ang imaheng ito. Inusisa din namin ang iba pang aspeto ng kanyang buhay kung saan maaari siyang maging agressive - halimbawa, pakikipagsaluhan ng baseball sa kanyang anak. Napakaganda raw ng pakiramdam niya. Sa session na ito, nagsimula kami sa kanyang vulnerability, at sa kanyang pagiging 'scared out of her body'. Pamilyar na pamilyar sa kanya ang posisyon kung saan wala siya gaanong kapangyarihan, at naging permanenteng kadikit na ito ng kanyang mga karanasan sa buhay. Naistorbo nito ang intimacy nila ng kanyang asawa, at ang kakayanan niyang makipag-communicate ng maayos. Itong posisyon ng pagiging 'hard done by' ay ang kabilang polarity ng isang tao na malakas ang impact sa iba. Bagamat tahimik ang posisyong ito, sa pamamagitan ng pagtukoy sa kanyang mga karanasan bilang 'tagatulak' (pusher) ay naungkat namin ang kanyang galit. Ang somatic marker nito - ang kanyang mga mata - ang naging susi sa pagpapalalim ng karansan niya ng kanyang galit. Napalabas ito sa pamamagitan ng pagvi-visualise ng agresibong pagkilos. Hindi nito layong hikayatin ang agresibong pag-uugali laban sa iba. Bagkus, ang layon nito ay tulungan siyang tumawid sa kabilang polarity para ma-integrate din ito sa buo niyang pagkatao. Ibang klase ang naging pagbabago. Hindi na raw niya nararamdaman ang pagiging sensitibo, kawalan ng kapangyarihan, takot, o pagkahiwalay sa katotohanan. Hindi niya lamang binaligtad ang sitwasyon laban sa mga may atraso sa kanya; naramdaman niya rin mismo sa sarili niya na handa na siyang maging aktibo sa pakikipagtalik sa kanyang asawa, isang bagay na matagal nang hindi nangyayari. Ang pagkakadiskubre ng posibilidad na pwedeng maging playful ang aggression pagdating sa sex o sa kanyang anak ay bago sa kanya, at siyang nagbigay sa kanya ng kakaibang perspektibo.
These case examples are for therapists, students and those working in the helping professions. The purpose is to show how the Gestalt approach works in practice, linking theory with clinical challenges.
Because this is aimed at a professional audience, the blog is available by subscription. Please enter your email address to receive free blog updates every time a new entry is added.
If you are interested in following my travels/adventures in the course of my teaching work around the world, feel free to follow my Facebook Page!
Can you translate into Filipino? I am looking for volunteers who would like to continue to make this translation available. Please contact me if you would like to contribute.
Interested in Gestalt Therapy training?
Contact us!
This Gestalt therapy blog is translated into multiple languages. You are welcome to subscribe
