Case #35 - Galit sa Ex

Binanggit ni Marion ang isyu ng kanyang shared parenting arrangements sa dati niyang asawa. Naging malinaw na hindi ito ang malalim na isyu. Ang mas mahalaga ay ang kanyang pagkadi-kumportable at unfinished business sa kanyang asawa.
Bago ko ipaliwanag ang detalyeng nabanggit ko - ang karanasan ko tuwing tinitingnan kita ay na para bang tinutusok ako ng mga mata mo. Nagkaroon ito ng malakas na impact sa akin. Ang pagkakapareho ko sa iyong dating asawa ay ang aking pagiging lalaki, at baka ang ilan sa enerhiya na nararamdaman mo pagdating sa kanya ay narito rin habang kausap mo ako.
Tinanong ko kung ano ang isyu niya, at ang sagot niya ay galit.
Tinanong ko kung ano ang ikinagagalit niya. Nagsimula siyang magkwento ng mahaba tungkol sa sitwasyon...matapos ang ilang minuto ay nagtanong ako ulit: Okay, ano ba talaga ang eksaktong ikinagagalit mo? Muli ay nagkwento nanaman siya ng mahaba.
Kinailangan ko siyang tanungin ng ilang beses bago niya nasabi ng malinaw at direkta na kaya siya galit ay dahil pakiramdam niya ay niloko siya ng kanyang dating asawa, dahil tumigil ito sa pagbibigay ng pinansyal na suporta upang magbuhos ng pera sa kanyang negosyo. Galit din siya dahil nagsinungaling ito tungkol dito sa kanya at sa kanyang mga magulang (na kasama nila sa bahay).
Sabi ko, Oo, mukha ka ngang galit; nakikita ko ito sa mga mata mo. Ano ang nararamdaman mo ngayon?
Nagsimula siyang magkuwento ng mga bagay na mas evaluation, judgment, at opinyon kaysa emosyon.
Sinabi niya nga, "Nilulunok ko ang aking mga emosyon."
Kaya inimbitahan ko siyang isipin na ako ang kanyang dating asawa, at "kagatan" ako. Sinimulan niyang ipaliwanag kung paano niya naiisip na baka dapat din siyang sisihin sa sitwasyong iyon.
Kaya nagpokus ako ulit sa kanya, at hiniling ko na magsabi siya sa akin ng isang bagay ng direkta, na nagsisimula sa mga salitang "Ako ay galit..."
Sa wakas ay nagsimula na siyang magbigay ng mga direktang pahayag tungkol sa mga bagay na ikinagagalit niya.
Kinilala ko ang kanyang mga nararamdaman at sinabi na nakikita at naririnig ko ang kanyang galit - at nakikita ko kung paano ito nalilipat sa luha, kaya nakikita ko narin ang kanyang nararamdamang sakit.
Patuloy kong inudyukan ang direct expression na ito, at nagsalit salit ang kanyang galit at luha. Habang nararamdaman niya na pinakikinggan siya, naging mas kampante siya sa direktang page-express ng kanyang sarili. Nagkaroon din ng maraming katahimikan na puno ng kanyang mga emosyon at ng aking mga simpleng papuri.
Sa huli ay gumaan ang kanyang pakiramdam, at nakapaglabas siya ng maraming sakit at galit na dala niya na mula pa noong divorce.
Upang maging matagumpay ang ganitong proseso, kinailangan kong maging makulit, ipokus ang kanyang awareness, dalhin siya sa kanyang karanasan sa pamamagitan ng paglahok sa eksperimento kasama siya, at sa pagputol ng kwentuhan dahil bahagi ito ng kanyang pag-iwas sa masyadong malalim na pagdadamdam. Nagbigay ako ng isang relational na lalagyan para sa kanyang galit, at sinuportahan at inudyukan ko siya sa page-express ng kanyang sarili...natagalan bago niya naramdaman na ligtas itong gawin. Hindi ko rin sinakyan ang kanyang pag-iwas; sa halip ay inudyukan ko siya na talagang lubusin ang kanyang karanasan.
Bilang pagtugon, binigyan ko siya ng pagkilala na siyang inaasam asam niya - ang makita at marinig. Hindi ako ang kanyang dating asawa, ngunit sapat ang lakas ng enerhiya sa pagitan namin upang matuwa parin siya sa pag-eexpress sa akin bilang simpleng representatibo para sa kanyang asawa. Ang aking pagbibigay pansin sa simula sa aking pagkalalaki ay naging sapat upang palutangin ang lakas ng kanyang mga nararamdaman, at ang aking pagtanggap ay tila tunay na tunay para sa kanya kaya naramdaman niya na hindi na lamang ito "acting".
Maganda ring pansinin na hindi siya sumigaw, tumili, nanuntok ng mga unan, o nagtaas ng boses. Gumagalaw ang galit sa relasyon at sa pagmamay-ari, at hindi palaging nangangailangan ng dramatic therapy techniques.

Case #34 - Contact at authenticity

Si Nathan ay isang lalaking matikas, mapag-alala sa iba, at may malakas na presensiya.
Ang isyu niya ay authenticity. Pakiramdam niya ay hindi siya tunay na authentic sa iba.
Halos hindi siya lumalaban o nakikipagtalo. Madali siyang kausap at katrabaho sa trabaho at sa bahay.
Bahagi ng nakaraan ng kanyang pamilya ang pag-aaway at sakitan sa pagitan ng kanyang nakatatandang kuya at ate, habang siya naman ang "good boy" sa pamilya.  Mayroong dalawang insidente na naging malaki ang epekto sa kanya noong bata pa siya. Una ay noong nagalit siya ng sobra sa kanyang kuya, at binato niya ito ng isang bagay na muntik nang makatusok sa mata nito. Ang pangalawa ay noong may sinuntok siyang batang lalaki sa eskwelahan, na bilang ganti ay pumunta sa kanyang bahay upang kalmutin ang kanyang mukha.
Mula noon, nagpigil na siya at hindi na nanakit pa.
Ginulat niya ako noong sinabi niya na walang siyang kumpiyansa sa kanyang sarili. Nagulat ako dahil malinaw na isa siyang makapangyarihang lalaki na grounded sa kanyang katawan.
Inamin niya nga na minsan ay may mga naiisip siyang mapanakit na bagay tungkol sa iba, na madalas niyang kinikimkim.
Kaya binigyan ko siya ng isang authenticity process, na una kong ginawa ko sa kanya.
Mayroon itong tatlong aspeto - sasabihin niya ang iniisip niya, ang nararamdaman niya, at kung ano ang nais niya mula sa isang tao.
Ginawa ko ito sa kanya, at siya sa akin. Madali niya itong nagawa.
Nilarawan ko ito bilang isang awtentikong pagtatagpo. Kung ipagpapatuloy, magiging awtentikong pag-uusap ito, na kalaunan ay magiging awtentikong relasyon.
Pagkatapos ay inimbitahan ko siyang gawin ito sa tatlong tao sa loob ng grupo. Ang una niyang kinausap ay naging direkta at madaling kausap. Ang pangalawa ay isang babae na naging kumplikado ang pagtugon sa kanya. Nawala siya, kaya sinabihan ko siyang tumugon gamit ang isang pahayag tungkol sa kanyang nararamdaman. Binigyan ko siya ng isang pormula na magagamit niya lalo sa pagtugon sa mga babae; pagkatapos ng paunang authentic meeting statement, nakagawa siya ng tatlong feeling statements sa bawat isang thinking statement na ginagawa niya.
Sinubukan niya ulit ito sa isa pang tao.
Nang kamustahin ko ang kanyang karanasan, sinabi niya na madali lang pala ito.
Naging malinaw sakin na ang kailangan niya lang talaga ay kaunting direksyon, ilang mga panuto, at suporta sa pag-eensayo nito.
Bilang lalaki, gusto niyang magkaroon ng malinaw na panuto. Bilang isang tao na maraming tagong kapangyarihan, kailangan niya lang ng ligtas na paraan upang magamit ang kapangyarihang iyon.
Naging kampante siya na maipagpapatuloy niya ang pagsasagawa ng prosesong ito.
Siyempre, pwede naman nating pagtuunan ng pansin ang pinanggalingan niyang sitwasyon sa kanyang pamilya, o ang kanyang pag-iwas sa gulo. Ngunit ang ginawa dito ay isang intervention na nakatuon hindi lamang sa kasalukuyan kundi pati sa hinaharap, at binigyan siya nito ng agarang karanasan ng tagumpay. Naging mahalaga ito dahil sa kanyang mahinang kumpiyansa sa sarili. Binigyan din siya nito ng oportunidad na matuto sa pamamagitan ng karanasan, upang maipagpatuloy niya ang pagtuklas para sa kanyang sarili ng proseso ng awtentikong contact.
Ang contact ang isa sa mga pinakamahalagang aspeto ng Gestalt theory at practice, at iyon ang naging pangunahing tema ng sesyon na ito.

Case #33 - Isang buo at sinserong pagpapalagayan ng loob

Ang isyu ni James ay ganito: Buong linggo siyang kumakayod, madalas na pumupunta sa iba't ibang lungsod, at umuuwi lamang sa bahay tuwing Biyernes. Dahil matagal siyang nawala, palagi niyang kinasasabikan ang pagbalik. Mahalaga sa kanya na nasa bahay ang kanyang asawa't anak para pag-uwi niya ay maramdaman niya talaga ang pagiging "home".
Ngunit dahil isang high level na HR manager ang kanyang asawa, mas madalas itong wala sa bahay. Kapag kinakausap niya ito tungkol dito, sasabihin nito na mahalaga din ang kanyang trabaho, at na problema niya na ang kanyang mga nararamdaman.
Maraming taon na silang nagsasama ng kanyang asawa, at pareho silang interesado sa personal na pag-unlad at sa astrolohiya. Nilarawan niya ang kanyang sarili bilang isang Cancer, isang sign na malaki ang kinalaman sa emosyon.
Ang kanilang relasyon ay malalim at puno ng paglalambing, ngunit marami rin silang away na gusto niyang bawasan upang mas mapabuti pa ang relasyon.
Binigyan ako nito ng konteksto para sa aking intervention.
Tinanong ko kung anong bagay ang mahalaga para sa kanya na ganoon din kahalaga para sa kanyang asawa, at na nais nitong matanggap mula sa kanya. Sinabi niya na tuwing nagbibigay ito ng presentasyon sa trabaho, at pinapakita ito sa kanya, hinahangad nito ang kanyang pagkilala at pagpuri.
Humingi ako ng isa pa. Tuwing nagbabasa raw ito ng libro (kadalasan ay tungkol sa pagpapabuti ng sarili), gusto niyang basahin niya rin ito para mapag-usapan nilang dalawa.
Tinanong ko kung ginagawa niya ba ang mga bagay na iyon. Sabi niya, medyo...ngunit hindi sapat upang matuwa ang kanyang asawa.
Kaya minungkahi ko na seryosohin niya muna ang dalawang kahilingang iyon, at na gawin ang mga ito ng buong puso.
Matapos niya itong gawin, minungkahi ko na bigyan niya ang kanyang asawa ng isang buo, komprehensibo, at sinserong pahayag tungkol sa kahulugan ng pananatili nito sa bahay tuwing Biyernes ng gabi.
Pinakita ko sa kanya kung ano ang ibig sabihin ko sa pamamagitan ng isang halimbawa mula sa sarili kong buhay:
Noong lumalaki ako, palaging espesyal na panahon sa aming bahay ang mga kaarawan. Ngunit para sa asawa ko, bihira lamang itong pinagdiriwang, at may mga pagkakataon kung saan pinagdiriwang ang kaarawan ng kanyang kapatid, ngunit ang kanya ay hindi.
Dahil dito, nawala ang kanyang gana para sa mga kaarawan; mas gusto niya na pribado at simple lamang ang kanyang kaarawan.
Ako naman ay umaasang magkaroon ng isang espesyal na araw, at minamarkahan ko pa ito bilang "araw ko". May mga pagkakataon na hindi niya ito ginawa sa paraang gusto ko, at talagang nasasaktan ako; isang bagay na mahirap para sa kanyang intindihin.
-
Kaya ang aking buo, komprehensibo, at sinserong pahayag ay ganito:
Alam ko na makahulugan ang mga kaarawan para sayo, at na hindi naging ganoon kaganda ang iyong karanasan sa mga ito noong bata ka pa. Alam ko rin na talagang ginawa mo ang makakaya mo upang siguraduhin na magiging magandang okasyon ang aking mga kaarawan, at nagpapasalamat naman ako sayo para doon. Naiintindihan ko rin na may mga panahon na sadyang wala ka lang talaga sa tamang wisyo upang magbigay ng kaukulang effort, sa kung anumang dahilan. Naiintindihan ko na may kinalaman ito sa kung ano lang ang pakiramdam mo ay kaya mong ibigay, at na hindi ka umaasa ng mas higit pa dito para sa iyong sariling kaarawan. Ngunit magkaiba tayo. Makahulugan din ang mga kaarawan para sa akin; sa ibang paraan nga ang. Dahil naging tradisyon para sa akin ang pagiging espesyal ng mga kaarawan, mayroon akong ekspektasyon at umaasa ako na magiging "una" ako para sa inyo sa araw na iyon. At na kahit hindi ganoon kaganda ang mood mo, ay isasantabi mo ito para lamang sa araw na iyon, upang maramdaman ko na nakakatanggap ako ng espesyal na trato. Tunay kong ikakatuwa iyon, lalo na dahil alam kong hindi ito palaging madali para sayo. Medyo mahirap para sa aking sabihin ito sayo, dahil mahalaga ito sa akin at mahirap itong paksa para sayo. Ikatutuwa ko kung pakikinggan mong maigi ang hiling ko, at maaari mo itong pag-isipan kung kinakailangan, at pwede naman natin itong pag-usapan ulit sa ibang pagkakataon.
--
Sa pamamagitan ng pagbibigay kay James ng personal na halimbawa mula sa sarili kong buhay, maiintindihan niya kung paano siya gagawa ng isang kumplikado ngunit sinserong personal na pahayag para sa sarili niyang isyu.
Ang Gestalt ay tungkol sa pagdadala ng lalim at authenticity sa relasyon, at sa pagpapaigi ng koneksyon at intimacy. Halimbawa ito ng isang paraan na magagawa natin para sa isang kliyente na lagpas na sa basics ang kakayahan sa pakikipagtalastasan.

Case #32 - Mapagkakatiwalaang resources

Mayroong dalawang isyu si Diane. Una, ang kanyang anak na lalaki na labindalawang taong gulang ay hindi nag-aaral ng mabuti at ayon sa gusto niya.
Pina-rate ko sa isang scale kung gaano kaayos ang pag-aaral ng kanyang anak, at ang sagot niya ay 6 o 7. Ginagawa niya ba ang kanyang mga takdang aralin? Oo. Ngunit upang makapasok sa isang premyadong paaralan, kailangang magkaroon ng mga matataas na grado, kaya naroon parin ang pressure.
Una, tumugon ako mula sa sarili kong ground - ang aking paniniwala sa parent-centered na pagpapalaki ng anak, ang aking mga paniniwala tungkol sa kahalagahan ng pagkakaroon ng balanseng buhay para sa isang bata, at ang hindi pagiging ultimate goal para sa akin ng akademikong katanyagan.
Mahalaga na maging malinaw ang aking personal na posisyon, pakiramdaman ko ng maigi ang hangganan ng aming mga pagkakaiba, at isipin kung paano siya makakatagpo sa kinaroroonan niya ng aking kagustuhang sumuporta (kasama ang mga limitasyon nito)
Nabagabag siya, dahil marami na siyang nabasang libro tungkol sa pagiging magulang bago pa ang pag-uusap na ito. Sinubukan niyang intindihin ang kanyang anak ngunit nag-aalala siya sa kinabukasan nito, at hindi niya alam kung ano ang epektibong paraan upang udyukan ito.
Kaya ang mungkahi ko ay ito: Tabihan niya ito, at unang una ay sabihin dito kung ano ang mahalaga para sa kanya pagdating sa paglaki nito.
Sunod ay linawin niya rito ang itsura ng mundong kanyang kinakaharap - isang lipunan at sistema kung saan mabagsik ang labanan, at nangangailangan ng partikular na mga grado upang makapasok sa mga partikular na institusyon. Babanggitin niya rito ang iba't ibang institusyon na iyon, ang kanilang mga requirements, at ang mga magaganda at pangit na maidudulot ng pagpasok sa mga institusyong iyon.
Pagkatapos ay susuportahan niya ito sa pag-iisip ng mga personal na layunin, kung saan niya gustong mapunta, at kung ano ang mga kailangan niyang gawin upang maabot iyon.
Sa paraang ito, magiging sinsero siya habang sinusuportahan ang kanyang anak sa paghanap ng sarili niyang ground. Sa gayon, ang kanyang kahandaan at kagustuhang sumuporta ay magiging tunay na suporta para sa kanyang anak, imbis na maging paraan lamang ng kanyang pagpili para dito.
Ang pangalawang isyu naman ay ang kanyang relasyon sa kanyang asawa. Araw araw uuwi ito, iinom ng beer, magbabasa ng diyaryo, susulat sa kanyang blog, at iisnabin siya at ang kanilang mga anak.
Malinaw na hindi siya masaya sa sitwasyon, ngunit wala pa siyang nagagawa upang ayusin ito.
Sa ibang paraan ay nakikisalo naman ito sa buhay pamilya; nagpaplano ito ng mga outing para sa kanila, gumugugol ng oras para makasama sila, at madalas din itong magluto.
Kahit kailan ay hindi ito naging magaling sa pakikipagtalastasan, kaya hindi naman talaga ito bago.
Malinaw sa akin na ang pagkulit sa kanyang asawa, o pagmumungkahi na magbigay siya dito ng awtentikong kumunikasyon ay hindi magiging epektibo.
Kaya nagtanong ako tungkol sa blog ng kanyang asawa. Maganda raw ang pagkakasulat, nakakatawa, at may mga larawan na may mga interesanteng komento sa ilalim nito. Sana lang daw ay ganoon din ito makipag-usap sa kanya.
Naging malinaw sa akin ang direksyon. Hindi niya ito mababago, ngunit masasamahan niya ito. Tinanong ko kung mayroon ba itong iPad. Oo, pero tinago niya na raw.
Sinabihan ko siyang ibalik kaagad ang iPad, at bumili ng isa pa para sa sarili niya. Sa pamamagitan nito ay maaari niya itong kausapin sa pamamagitan ng pagsusulat. Maaari siyang tumugon sa blog nito (sumasagot kasi ito sa mga nagkokomento); maaari niya itong bigyan ng mga note o liham - mga maliliit na one liner. Habang nagbabasa ito ng diyaryo maaari niya itong padalhan ng mga maliliit na komento. Maaari siyang sumulat ng mga liham para ipadala sa kanya, o ilagay sa ilalim ng kanyang unan.
Sa paraang ito, ginamit ko kung ano ang maaaring gamitin. Hindi nito tinrabaho ang kanyang intrapsychic dynamics, at tumanggi akong sang-ayunan ang kanyang paniniwala na may mali sa kanya, dahil nga hindi siya pinapansin ng kanyang asawa. Sa halip ay hinanap ko kung nasaan ang resources at kung paano siya makakabuo ng contact dito, sa paraang malikhain at labas sa nakasanayang kahon ng kanilang relasyon.

Case #31 - Pagpapalit ng sex para sa intimacy

Sinabi ni Louise na naghahangad siya ng mas maraming passion sa kanyang relasyon.
Nangalunya ang kanyang asawa limang taon na ang nakaraan. Tumagal ito ng halos isang taon. Umamin ito, lumuhod, humingi ng patawad, at tinapos ang pangangalunya.
Mula noon ay unti unting bumuti ang sitwasyon, ngunit may mga isyu paring natitira para kay Louise.
Nung unang nalaman ni Louise ang tungkol sa relasyong ito, naging rasyonal ang kanyang pagtugon - tinanong niya ang kanyang asawa kung iiwan na ba siya nito o hindi. Ang kanyang unang paraan ng pagharap sa isyu ay ang pagsuri ng sitwasyon, at pag-alam ng kanilang posisyon dito. Maganda itong gamitin bilang panimulang survival strategy.
Ngunit makalipas ang ilang panahon, nakaramdam narin siya ng kalungkutan.
At sa kasalukuyan ay mas nararamdaman niya na ang kanyang galit.
Ngunit hindi niya ito binabanggit. Sinabi kasi ng kanyang asawa na kung galit talaga siya, handa siyang iwan ito (dahil sa kanyang guilt). Kaya natatakot siya na baka iwan talaga siya ng kanyang asawa kung ilalabas niya ang kanyan tunay na nararamdaman.
Ngunit nilalamon na siya ng kanyang galit, at kahit maraming magagandang bagay sa kanilang relasyon, hindi pa siya nagiging bukas muli sa kanyang asawa, pati sa sekswal na antas - medyo nagpipigil siya. Tinanong ko kung gaano kadalas sila nagtatalik - mga apat na beses daw sa isang buwan.
Tinanong ko kung gaano kadalas sila mag-usap - mga kalahating oras isang araw daw ang karaniwan.
Pina-rate ko sa kanya ang emotional intelligence level ng kanyang asawa. 3 raw. Malinaw sakin na kung tama nga ang rating na iyon, hindi niya makukuha ang klase ng pakikinig na hinahangad niya mula sa kanyang asawa. Wala masyadong magiging silbi ang pagtulong sa kanyang maglabas ng kanyang mga damdamin sa kanyang asawa; maaaring maibsan nga nito ng kaunti ang kanyang galit, ngunit hindi naman ito makakatulong upang dagdagan ang kanilang intimacy, dahil wala nang ibang manggagaling pa mula sa kanyang asawa. At kung hindi niya sasabihin dito ang mga nangyayari sa kanya, mananatiling mababaw ang kanilang relasyon.
Hindi "pagpapatawad" ang layunin ng Gestalt, ngunit malakas parin ang pokus nito sa "what is". Ngunit sa kasong ito, marami pang ibang pagpipilian si Louise na hindi niya pa naiisip.
Guro si Louise, at nabanggit niya na binago niya ang kanyang estilo ng pagtuturo sa loob ng ilang taon upang bitawan ang mga "dapat at hindi dapat gawin". Dahil dito, nagkaroon siya ng paunti unti ngunit mahalagang pagbabago sa kanyang silid-aralan. Kasabay nito ay ang kanyang "paglalakbay" upang "hanapin ang kanyang sarili".
Kaya alam ko na may resources siya, at malinaw na tinatrabaho niya ang kanyang sariling pag-unlad bilang tao.
Ngunit hindi niya pa ito naipapasok sa kanyang relasyon.
Ang aking pokus ay ang isyu sa kanyang relasyon at hindi ang intrapsychic na interaksyon ni Louise sa kanyang sarili, o interpersonal na interaksyon sa akin.
Kaya nagmungkahi ako ng takdang gawain.
May kinalaman ito sa isang deal: mas maraming sex para sa mas maraming intimacy.
Minungkahi ko na sabihin niya sa kanyang asawa na gusto niyang mas makipagtalik pa dito, at na gusto niyang maging mas malapit sila sa isa't isa. At na para magawa niya iyon, kailangan niya ng mas maraming intimacy.
Upang maabot iyon, kailangan nilang gumugol ng kalahating oras isang araw para sa isa't isa upang mapagyaman nila ang kanilang intimacy. Nagmungkahi ako ng mga maaari nilang gawin - pag-eensayo ng sinserong pakikipag-usap sa isa't isa tungkol sa mga maliliit na bagay; pagbabasa ng libro ng magkasama at pagtalakay nito; pag-eensayo ng pakikinig o pagpapahayag ng emosyon sa isa't isa; pagbuo ng espasyo upang pakinggan ang mga hinanakit ng bawat isa; o simpleng paggawa lamang ng mga bagay ng magkasama sa loob ng oras na iyon upang pagbutihin ang kanilang bonding at pagiging malapit sa isa't isa.
Sumang-ayon ako nang sabihin niya na unfair ito, dahil tila naging guro siya na huhubog sa kanyang asawa para lamang mailabas niya na dito ng maayos ang kanyang galit. Hindi raw ito patas dahil madodoble ang trabaho na gagawin niya.
Subalit may dala itong iba pang mga benepisyo, at makakatulong ito upang maabot ang kanyang inaasam na passion sa kanilang relasyon.
Ang magiging resulta nito ay ang mas pagkakaintindihan nila, at hindi lamang ang personal awareness journey kung saan siya lamang ang makikinabang.
Ginamit ng lapit na ito ang tinatawag na "working with a couple relationship with one person". Ibig sabihin, pinapanatili natin sa gitna ng pakikipag-usap sa kliyente ang kanilang relasyon, at imbis na magpokus lamang sa kanila, tinitingnan din natin kung paano mapapatibay ang relasyon.
Maraming emosyon, identidad, at kwento ang produkto ng isang relasyon sa pagitan ng dalawang tao. Kaya isang hakbang papunta sa pagbabago ay ang paggawa ng mahalagang shift sa relasyon, imbis na pagtuunan lamang ng pansin ang indibidwal na karanasan. Gumagamit ito ng isang field approach - ang pagtuon ng pansin sa buo, kaysa mga bahagi nito.
Parang napakatusong pag-usapan ng pagbibigay ng sex kapalit ng pagbabago ng ugali, ngunit ginagawa naman talaga ito ng mga tao nang hindi nila namamalayan. Ang pag-amin ng iyong ginagawa at paglilinaw nito sa konteksto ng relasyon ay tunay na nakapagbibigay ng pagpipilian para sa iyong partner. Dahil dito, ang ganitong gawain ay hindi mapangkontrol, kundi pagiging totoo sa sarili. Sa ganitong konteksto, ang ganoong klase ng palitan ay isang paraan upang pagandahin ang relasyon sa pagitan ng magkasintahan.

Case #30 - Isang magandang dahilan upang huwag maging sekswal

Nireklamo ni Bridgit ang pakiramdam ng paninigas sa bandang ibaba ng kanyang likod, pati sa bandang ari. Limang taon na siyang divorced at mula noon ay hindi pa siya nakakahanap ng panibagong karelasyon.
Nasaktan daw siya ng kanyang asawa. Kahit kailan ay hindi siya naging sexually responsive dito, ngunit maganda naman sa ibang aspeto ang kanilang relasyon.
Tinanong ko siya kung paano eksakto siya nasaktan nito, ngunit nahirapan siyang tumukoy ng ganoong pagkakataon. Pakiramdam niya raw ay naging sarado siya dito, at sa ganitong paraan niya naranasan ang sakit.
Ngunit mukhang wala naman talagang nagawang masama ang kanyang asawa, kaya baka iba ang dahilan.
Kaya inamin niya na wala talaga masyadong pakiramdam ang kanyang katawan.
Sinama ko ang sarili ko sa usapan at nagkwento tungkol sa karanasan ko ng dissociation, at tungkol sa pagiging hirap ko na maging tunay na kaisa ng aking katawan.
Hinala niya raw ay nanggaling ito sa pagkakasaksi niya ng panggugulpi ng kanyang mga magulang sa kanyang kapatid na lalaki, mula noong 8 anyos hanggang 16 anyos ito. Pagkatapos noon ay na-kidnap ito ng mga people smuggler, at limang taon ang lumipas bago ito nakasulat sa kanila at naligtas mula doon. Ngunit pagkatapos noon, nagpagala gala ito sa kalye kasama ang mga manlilimos, nagnakaw, at nakulong ng ilang beses, at ninakawan pa nga siya na ito nang sinubukan niya itong tulungan.
Labinlimang taon na ang nakalipas nang mamatay ang kanyang ama, at sinabi niya na mula noon ay naging maayos, masaya, at maganda na ang buhay ng kanyang kapatid.
Ngunit hanggang ngayon ay nakakaramdam parin siya ng sakit at hinayang na wala siyang nagawa upang pigilan ang mga pambubugbog na ito.
Sinabi ko na wala naman siyang suporta noong mga panahong iyon - wala siyang makausap tungkol dito, at walang nagpapagaan ng loob niya.
Dahil ramdam na ramdam niya parin sa kasalukuyan ang sakit, tinanong ko kung maaari ko ba siyang tabihan at akbayan, upang maramdaman niya ang suporta na hindi niya naranasan. Para lamang maranasan niya ang pakiramdam, na para bang nandoon din ako noong mga panahong iyon.
Habang ginagawa ko ito, nagsimula siyang humagulgol at nakaramdam ng malalim na sakit habang hinahabol ang kanyang hininga. Niyakap ko lang siya at nanatiling kasama niya sa kasalukuyan, habang pinakikinggan ang matinding sakit sa kanyang mga hikbi.
Matapos ang ilang minuto ay lumipas din ang kanyang pag-iyak, at nanahimik siya. Inalo ko siya.
Tapos, tumuwid siya ng upo at tumingin sa akin. Sabi niya, "Ngayon, may gusto naman akong ibigay sayo." Naramdaman ko ang pagbabago sa kanyang enerhiya, pati narin ng akin. Sabi ko, "Naramdaman ko yan, nakaramdam ako ng init." Sinabi niya na nakaramdam din siya ng init sa buo niyang katawan.
Tinanong ko kung ano ang gusto niyang ibigay sa akin, ngunit nahirapan siyang bumuo ng salita upang sabihin ito.
Tapos sinabi niya, "Gusto kong halikan ang mga mata mo gamit ang mga mata ko." Naramdaman ko ang kanyang pagiging bukas at ang daloy ng enerhiya sa pagitan namin. Sabi ko, ngayon ikaw ay tunay na nasa katawan mo na, at handa ka na para sa isang relasyon. Tumango siya.
Hindi ko agad sinunggaban ang unang figure na hinain niya (pakiramdam ng paninigas), pati ang pangalawa (kakulangan ng pakiramdam sa kanyang katawan). Tumugon ako sa paraang dialohikal at naghintay hanggang sa may iba pang lumitaw - ang kanyang unfinished business sa kanyang pamilya.
Nag-iwan ng malalim na galos sa kanya ang pagkakasaksi ng ganoong klase ng trauma, at sa kabila ng pagbangon sa buhay ng kanyang kapatid, nakakapit parin siya sa sakit at hinayang. Hindi siya makausad hangga't hindi napapansin ng iba ang pinagdadaanan niyang sakit, at hangga't walang sumusuporta sa kanya habang nararanasan niya ang ganoong sakit.
Nagbigay daan sa isang malalim na karanasan ng paghilom ang karanasang ito, kaya nakayanan niyang bitawan ang sakit at hinayang, pasukin ang kanyang katawan, at maging bukas sa kanyang mga sekswal na pakiramdam.