Case #54 - Paglalapit ng demonyo at Diyos sa isa't isa

Doktor si Angelica, ngunit nagpalit siya ng propesyon ngayun-ngayon lang. Mayroon siyang anak, at gusto niya sana ng isa pa, ngunit takot siyang magkaroon ng isa pang anak. Habang nabubuo ang contact sa pagitan namin, sinabi niya nag-aalala raw siya sa tingin ko sa kanya. Sinabi ko sa kanya ang aking awtentikong obserbasyon, upang bumuo ng relational ground. Isa sa mga pinansin ko ay ang magandang bracelet na suot niya, na galing daw sa kanyang asawa.
Dati siyang gynaecologist, at kasama sa kanyang trabaho ang paglalaglag ng mga bata. Noong panahong iyon, wala siyang nararamdaman tuwing ginagawa niya ito; trabaho lang naman kasi ito. Wala rin siyang nararamdamang tuwa tuwing nagpapaanak siya; pati iyon ay bahagi lang ng kanyang trabaho.
Ilang taon ang makalipas, nagsimula siyang magtherapy, at naging mas in touch siya sa kanyang mga nararamdaman. Kasama dito ang sakit ng pagpapalaglag. Wala itong kinalaman sa kanyang ideolohiya o paniniwala - ito ay simpleng emosyonal na impact ng mahigit isang dekada ng paglalaglag ng mga bata.
Ngayun ngayon lang ay nakunan siya, at nakita niya ito bilang isang uri ng parusa. Sumakit daw ang ulo niya, at namanhid ang kanyang buong katawan. Napaka-intense daw para sa kanya ng usapang ito, at umiyak siya. Minungkahi kong tumigil muna kami. Kapag masyado nang maraming emosyon na kailangang i-integrate, nagcu-cut off ang mga tao. Kaya hindi maganda na tuloy tuloy lang ang therapy. Noong tumigil kami saglit, pinahintulutan kami nitong umatras at nakagawa ako ng relational contact. Sinabi ko sa kanya kung ano ang tingin ko sa kanya - nakakaramdam ako ng matinding awa para sa kanya, at wala akong negatibong panghuhusga. Kumalma siya ng kaunti.
Tinanong ko kung ano ang nararamdaman niya sa kanyang matres. Sabi niya - kulay itim ito. Muli, tila sumosobra nanaman ang intensity para sa kanya. Umaatras na siya papasok sa kanyang sarili. Sinabihan ko siyang tingnan ako sa mata - kung hindi niya ito gagawin, mananatili siyang sarado. Sinabi ko na habang tinitingnan ko ang kanyang bracelet, tila nagiiba-iba ang kulay nito - mayroon itong mga itim na beads, ngunit mayroon ding crystals, at may magandang kulay pink na bead. Sinabi ko na halos kapareho ng pink ang kulay ng kanyang matres - bilang doktor, alam niya na totoo ito. Sa paggawa nito, ni-ground ko siya sa isang bagay na mas matibay kaysa projection niya (ang pagiging "itim" ng kanyang matres), at dinala siya nito sa pakiramdam ng buhay; ng dugo.
Habang nag-uusap kami, tinitikom niya ang kanyang mga kamao. Binanggit ko ito - tinataas natin ang awareness sa mga mahahalagang punto ng energy expression, dahil makakatulong ang awareness upang mas ilabas ang enerhiya.
Nakakaramdam daw siya ng galit. Ilang beses itong nangyari habang nag-uusap kami. Ang tawag namin dito sa Gestalt ay "emerging figure" - isang bagay na parallel sa pinresentang isyu. Maaari itong pagtuunan ng pokus, o pagmukhaing higit sa kung ano talaga ito.
Pakiramdam niya raw ay nasa madalim na lugar siya, at gusto niyang tumakas.
Ang galit niya ay isang indikasyon ng enerhiya na kailagan niya upang lumikha ng pagbabago. Ngunit hindi pagsuntok ng mga unan ang kailangan ng isang kliyente.
Tinanong ko kung kanino siya galit - sa sarili niya raw, sabi niya.
Tinanong ko kung ano ang nais niyang sabihin sa kanyang sarili. Sabi niya na pakiramdam niya raw ay siya ang demonyo; pagkatapos ay sinabi niya sa sarili niya na masama siyang tao, at na hindi siya karapat dapat na magkaroon pa ng mga anak.
Muli, minungkahi kong tumigil muna kami - masyado nang masakit ang mga bagay na ito.
Tinanong ko kung mayroon siyang mga spiritwal na paniniwala. Wala raw.
Sinabi ko na kung naniniwala siya sa demonyo, edi mayroon din dapat na Diyos. Tila naghahanap siya ng pagliligtas mula sa mala-impyernong lugar na ito. Tinuturo ko sa kanya ang magkabilang dulo ng polarity - bahagi ito ng oryentasyon ng Gestalt sa kabuuan, o holism.
Sumang-ayon siya. Kaya pinapili ko siya ng dalawang bagay na tatayong simbolo para sa demonyo at sa Diyos.
Hinawakan niya ang "demonyo", ngunit nilagay niya ito sa tabi ng "Diyos". Sinabi niya na tulog ang Diyos, at gusto niya itong gisingin. Pinapalo niya ang sahig upang "gisingin" ito, ngunit nahuhulog lamang ito. Gusto niyang tumayo ito ng mag-isa. Kaya pumasok ako bilang "God-force" at tinayo ito.
Inanyahan ko siyang maging bukas sa God figure. Bigla ay nakaramdam siya ng pagod. Kaya minungkahi ko na matulog siya ng kaunti. Habang nakasandal siya sa akin, sinabi ko na paggising niya, mararamdaman niya na ang life-force na gumagalaw sa kanyang matres.
Nagpahinga siya ng ilang minuto, at pagkatapos ay binuksan niya na ang kanyang mga mata. Nakatanggap nga siya ng pagpapala - ng buhay - mula sa "Diyos". Nakaramdam siya ng init sa kanyang katawan, at maganda ang pakiramdam niya sa kanyang matres. Nilagay niya ang "demonyo" sa likod ng "Diyos"...isang perpektong simbolo ng integration. Kinilala niya na ang lakas sa loob ng "demonyong" iyon ay maaari niya ring gamitin.
Sa Gestalt, nais nating i-embody ang mga abstract na bagay at sa kasong ito, ang abstract na bagay na iyon ay ang polarity. Nangailangan siya ng tamang uri ng suporta upang maabot ang tunay na layunin - integration.