Case #56 - Nangangailangan ng atensyon ang batang babae

Inamin ni Wendy ang kagustuhan niyang magkaroon ng kabiyak. Diborsyado na siya, at mayroon siyang negosyo. Kinwento niya ang kanyang kakulangan ng pasensya sa kanyang mga empleyado, ang ganyang pagiging businesslike, at ang hindi niya pagpapakita ng kahinaan. Kinumpara niya ito sa pasensya na nakikita niya sa akin.
Tinalakay namin ang mga isyu ng kapangyarihan - ang kakayahang maging businesslike at direkta, ang sarap ng paghawak ng kontrol, at ang pagiging boss.
Tila nahihiya siya habang nagsasalita ako, at pinaglalaruan niya ang kanyang mga kamay...mukha siyang maliit na bata. Tinanong ko kung gaano kabata ang pakiramdam niya - 10 anyos daw, at tinanong ko kung ano ang nangyari sa kanya noong edad na iyon.
Nagtanong ako tungkol sa pasensya ng pamilya niya. Sinampal daw siya dati ng kanyang ama noong 10 siya dahil bumababa na ang mga grado niya sa eskwelahan. Sa katunayan, palagi nitong binubugbog ang kanyang nakababatang kapatid. Ngunit sa publiko, isa itong pasensyosong tao, na palaging may oras para sa mga tao.
Sinabi ko na baka kabahan siya sa pasensya na nakikita niya sa akin bilang therapist kasi ang tanong ay: sasabog din kaya ako gaya ng kanyang ama?
Sumang-ayon siya. Isyu raw niya ang kawalan niya ng tiwala sa mga lalaki. Pati ang kanyang unang asawa ay walang pasensya sa kanya; interesado lamang ito sa kung ano ang maaari niyang gawin para dito. Sinabi niya na gusto niya lang talagang makahanap ng bagong kabiyak.
Binunyag niya na kaya bumaba ang mga grado niya noon ay dahil nasa boarding school siya, at nabule siya ng sobra. Walang kaalam alam ang mga magulang niya, at wala rin silang interes dito. Pakiramdam niya ay nag-iisa siya.
Tinabihan ko lamang siya, at habang kausap ko siya ay nararamdaman ko ang kanyang pagiging sensitibo, ang kanyang pagiging vulnerable, at ang kanyang pangangailangang makita bilang kung sino talaga siya, imbis na maging simpleng bahagi lamang ng agenda ng isang tao. Kailangan niya ng isang taong interesado sa kanyang mga pinagdadaanan, at hindi lamang sa kanyang mga grado.
Nagsimula siyang umiyak, at lalo siyang lumambot. Dineklara ko ang aking interes sa kanya, at ang hindi ko paghahangad na maging iba siya sa kanyang tunay na sarili. Tila gutom siya para sa ganitong uri ng sitwasyon. Umupo lang kami ng ganoon ng ilang sandali habang inuudyukan ko siyang namnamin ang karanasang ito.
Sinabi ko na kailangan muna niya ng alaga, atensyon, at natural na pagmature, bago siya magkaroon ng matibay na pundasyon para sa isang relasyon.
Sa Gestalt, hindi lang ang pinresentang isyu ng kliyente ang ating pinagtutuunan ng pansin - mahalaga ring isama ang mga napapansin ng therapist, lalo ang mga bagay na hindi namamalayan ng kliyente. Dadalhin  natin ang mga ito sa kasalukuyang awareness, at uusisain ang mga nilalaman nito - kadalasan ay tungkol ito sa pamilya, ngunit hindi palagi. At dadalhin naman sa kasalukuyan ang impormasyong ito tungkol sa field, pati narin sa therapeutic na relasyon.
Nagbibigay ito ng malinaw na therapeutic agenda, at sa prosesong ito ay maaari nating ipagpatuloy ang trabaho sa tema na una iyang nilatag - ang kagustuhang magkaroon ng panibagong kabiyak.

Case #55 - Ang creative void

Sinabi ni Betina na natatakot siyang mamatay ang kanyang asawa - madalas kasi ang maagang pagkamatay sa pamilya nito. Sinabi rin dati ng isang manghuhula na posible rin itong mamatay ng maaga, at mula noon ay palagi na itong nagpupuyat tuwing gabi.
Habang nag-uusap kami, naging malinaw na ang isyu dito ay ang pagpapabaya nito sa kanya - disoras ng gabi na ito umuuwi, dahil nakakipag-inuman at nagsusugal pa ito kasama ang kanyang mga kaibigan. Maingay ito tuwing umuuwi na tila walang konsiderasyon sa mga tulog na, at nagigising palagi si Betina dahil dito. Kakaunting oras lang ang binibigay nito sa kanyang pamilya, at nakawaldas na ito ng pera na para sana sa kanyang pamilya sa pagsusugal.
Ilang dekada nang ganito ang sitwasyon ng kanilang pagsasama. Sa mga pamilya kung saan may abuso na nangyayari, mayroong co-created na aspeto ang dynamic, at madalas itong may kinalaman sa konteksto sa Field.
Sa puntong ito ay galit na siya, ngunit halos hindi parin sila nag-uusap.
Sinabi ko na, bagamat makakaramdam siya ng sakit kapag namatay ang kanyang asawa, malamang ay makakaramdam din siya ng ginhawa. Sumang-ayon siya. Sa Gestalt, interesado tayo sa magkabilang dulo ng isang polarity.
Tinanong ko kung ano ang nais niyang makuha mula sa akin - sabi niya, direksyon daw hinggil sa kung ano ang kanyang gagawin.
Binunyag niya na ganoon din pala ang kanyang ama - ginagabi sa labas, at palasugal. Ito ang indikasyon ng field.
Malinaw sa akin na isa itong seryoso, malalim, at nakakababang sitwasyon.
Nagsumbong ang kanyang asawa sa kapatid nito, na pinagsabihan naman si Betina.
Habang kinukwento niya ito, kinukurot niya ang kanyang sarili. Kaya inanyayahan ko siyang kurutin din ang kapatid ng kanyang asawa. Naglagay ako ng unan sa harap niya. Nag-alangan siya, at mas kinurot niya pa ang kanyang sarili. Naging mapilit ako sa pagpapagamit sa kanya ng unan - sinabi ko na "unan lang naman ito" at na walang masamang mangyayari. Mahirap ito para sa kanya, ngunit ginawa niya nga ito - binaon niya ang kanyang mga daliri sa unan. Ito ang tinatawag nating "retroflection" sa Gestalt - ang paggawa sa sarili ng isang bagay na nais mong gawin sa iba.
Inanyahan ko siyang ipagpatuloy ang kwento. Binunyag niya na nakikialam din pala pati ang iba pang mga kapatid ng kanyang asawa, at pinapagalitan din siya ng mga ito.
Kaya itinigil ko ang proseso. Nagbunyag ito ng malalim na pakiramdam ng kahinaan, kakulangan ng suporta, at isang intergenerational pattern na may mga pagkakapareho sa isang abusive na relasyon. Hindi ito masosolusyonan ng simpleng pagsasabi ng "Basta huwag mo nalang ito gawin". Tila malaking halaga ng suporta ang kinakailangan upang makaalis sa isyu na ganito kalaki, at hindi ito posibleng gawin sa iisang sesyon lamang - mahalaga na kilalanin natin ang ating mga limitasyon bilang therapist, upang hindi magtangkang gumawa ng mga bagay na magpapaasa lamang sa kliyente.
Kaya pinataas ko ang kanyang awareness. Tinanong ko kung tingin niya ba ay makasarili ang lahat ng lalaki. Hindi raw. Sinabi ko na tingin ko ay medyo makasarili ang mga lalaki. Sabi niya - "Hinahayaan kong magkaganon eh." Sa paraang ito, umako siya ng pananagutan sa pagiging makasarili na ito, nang hindi ko siya "kinukumpronta".
Tiningnan ko siya, at sinabi ko na nakikita ko na hindi siya masaya. Isa itong sandali ng pagtatagpo. Hindi ko gustong subukan na iligtas siya mula sa sitwasyon na iyon o subukang ayusin ang kahit ano - kahit gaano ko pa kagustong magkaroon siya ng panibagong buhay.
Sinamahan ko lang siya sa sandaling iyon. Sinabi ko kung ano ang nakikita ko - isang sitwasyon na kagaya ng sitwasyon ng kanyang ina. Isang sitwasyon na ilang dekada nang nagpapatuloy. Isang sitwasyon na tila palala lang ng palala. At isang sitwasyon kung saan hindi siya makaalis, kahit may kaalaman siyang sikolohikal.
Isang paraan upang hindi pagmukhaing mababaw ang sitwasyon ay ang pagpapatingkad ng pagiging depressing nito. Hindi ako nagkomento o nanghusga o nagmungkahi; kinilala ko lamang ang sitwasyon. Sa paraang ito, makikita at matatabihan ko siya habang tinitingnan ang realidad ng sitwasyon.
Ang tawag namin dito sa Gestalt ay "sitting with the creative void". Hindi ito mukhang malikhain, ngunit kung tatabihan lang natin ang kawalan nang hindi nalalaglag papunta dito o tinatakbuhan itong palayo, maaaring lumitaw ang iba pang mga bagay.
Sabi niya, "Tumigil na tayo sa pag-uusap, at medyo nakaginhawa ito para sa akin." Naintindihan ko ito - at sinabi ko na sa totoo lang, patay na talaga ang kanilang pagsasama. Ano nang gagawin ngayon?
Tinanong ko kung ilang porsiyento sa tingin niya ang pag-asa na magkakaroon pa ng pagbabago. Mababang porsiyento ang inasahan kong marinig. Kung ang isasagot niya ay zero, sisimulan ko sanang pagtuunan ng pansin ang kanyang pag-alis mula sa sitwasyong iyon.
Ngunit ginulat niya ako nang 15% ang isagot niya. Ibig sabihin, tingin niya ay may pag-asa pang magbago ang sitwasyon.
Tinanong ko kung ano ang magagawa niya tungkol dito - papunta na ito sa posibleng aksyon.
Sinabi niya na maaari raw siyang maghanap ng iba pang mga paraan upang maging mas masaya. Maganda ito - pagsisimula sa isang subhektibong solusyon.
Nang humingi ako ng iba pa, sinabi niya na mas pagtutuunan niya nalang ng atensyon ang mga bata, ngunit pinaalala ko na iyon na nga ang ginagawa niya ngayon.
Tumukoy siya ng iba pang mga paraan upang mas pasayahin ang kanyang sarili. Ngunit may iba pa akong hinihintay mula sa kanya - mga obhektibong aksyon na maaari niyang gawin upang baguhin ang relasyon.
Palagi raw nagrereklamo ang kanyang asawa na hindi niya na ito pinagluluto ng almusal. Kaya malinaw na naghahangad parin ito ng pag-aalaga, at na nami-miss niya na ito.
Tinanong ko kung anong kapalit ang maaari niyang hingin, kung ipagluluto niya nga ito ng almusal. Sabi niya, oras para sa pamilya. Tila maganda ngang magsimula dito - hindi masyadong intimate, ngunit hudyat parin ng pagbabago. Pinalinaw ko sa kanya kung gaano karaming oras ang gusto niya, at kung gaano kadalas. Minungkahi ko rin na kung gaano karaming oras ang gusto niya, ganoong karaming oras din ang igugol niya sa paggawa ng almusal para dito.
Nilinaw ko sa kanya na kung nais niya talagang panibaguhin ang relasyon, aabutin ito ng maraming taon, at mangangailangan siya ng maraming maraming suporta sa buong proseso.
Sa Gestalt, kuntento na tayo sa paunti-unting integration.
Sa kasong ito ay may lumitaw mula sa kawalan, at lahat ito ay kagagawan niya, imbis na manggaling sa paghingi niya ng direksyon. Ang aking "direksyon" ay ang pagtuon ng atensyon niya una sa kasalukuyan, at ang pag-ground sa kanya sa lumitaw na figure na kaya niya pang pagtuunan ng enerhiya.

Case #54 - Paglalapit ng demonyo at Diyos sa isa't isa

Doktor si Angelica, ngunit nagpalit siya ng propesyon ngayun-ngayon lang. Mayroon siyang anak, at gusto niya sana ng isa pa, ngunit takot siyang magkaroon ng isa pang anak. Habang nabubuo ang contact sa pagitan namin, sinabi niya nag-aalala raw siya sa tingin ko sa kanya. Sinabi ko sa kanya ang aking awtentikong obserbasyon, upang bumuo ng relational ground. Isa sa mga pinansin ko ay ang magandang bracelet na suot niya, na galing daw sa kanyang asawa.
Dati siyang gynaecologist, at kasama sa kanyang trabaho ang paglalaglag ng mga bata. Noong panahong iyon, wala siyang nararamdaman tuwing ginagawa niya ito; trabaho lang naman kasi ito. Wala rin siyang nararamdamang tuwa tuwing nagpapaanak siya; pati iyon ay bahagi lang ng kanyang trabaho.
Ilang taon ang makalipas, nagsimula siyang magtherapy, at naging mas in touch siya sa kanyang mga nararamdaman. Kasama dito ang sakit ng pagpapalaglag. Wala itong kinalaman sa kanyang ideolohiya o paniniwala - ito ay simpleng emosyonal na impact ng mahigit isang dekada ng paglalaglag ng mga bata.
Ngayun ngayon lang ay nakunan siya, at nakita niya ito bilang isang uri ng parusa. Sumakit daw ang ulo niya, at namanhid ang kanyang buong katawan. Napaka-intense daw para sa kanya ng usapang ito, at umiyak siya. Minungkahi kong tumigil muna kami. Kapag masyado nang maraming emosyon na kailangang i-integrate, nagcu-cut off ang mga tao. Kaya hindi maganda na tuloy tuloy lang ang therapy. Noong tumigil kami saglit, pinahintulutan kami nitong umatras at nakagawa ako ng relational contact. Sinabi ko sa kanya kung ano ang tingin ko sa kanya - nakakaramdam ako ng matinding awa para sa kanya, at wala akong negatibong panghuhusga. Kumalma siya ng kaunti.
Tinanong ko kung ano ang nararamdaman niya sa kanyang matres. Sabi niya - kulay itim ito. Muli, tila sumosobra nanaman ang intensity para sa kanya. Umaatras na siya papasok sa kanyang sarili. Sinabihan ko siyang tingnan ako sa mata - kung hindi niya ito gagawin, mananatili siyang sarado. Sinabi ko na habang tinitingnan ko ang kanyang bracelet, tila nagiiba-iba ang kulay nito - mayroon itong mga itim na beads, ngunit mayroon ding crystals, at may magandang kulay pink na bead. Sinabi ko na halos kapareho ng pink ang kulay ng kanyang matres - bilang doktor, alam niya na totoo ito. Sa paggawa nito, ni-ground ko siya sa isang bagay na mas matibay kaysa projection niya (ang pagiging "itim" ng kanyang matres), at dinala siya nito sa pakiramdam ng buhay; ng dugo.
Habang nag-uusap kami, tinitikom niya ang kanyang mga kamao. Binanggit ko ito - tinataas natin ang awareness sa mga mahahalagang punto ng energy expression, dahil makakatulong ang awareness upang mas ilabas ang enerhiya.
Nakakaramdam daw siya ng galit. Ilang beses itong nangyari habang nag-uusap kami. Ang tawag namin dito sa Gestalt ay "emerging figure" - isang bagay na parallel sa pinresentang isyu. Maaari itong pagtuunan ng pokus, o pagmukhaing higit sa kung ano talaga ito.
Pakiramdam niya raw ay nasa madalim na lugar siya, at gusto niyang tumakas.
Ang galit niya ay isang indikasyon ng enerhiya na kailagan niya upang lumikha ng pagbabago. Ngunit hindi pagsuntok ng mga unan ang kailangan ng isang kliyente.
Tinanong ko kung kanino siya galit - sa sarili niya raw, sabi niya.
Tinanong ko kung ano ang nais niyang sabihin sa kanyang sarili. Sabi niya na pakiramdam niya raw ay siya ang demonyo; pagkatapos ay sinabi niya sa sarili niya na masama siyang tao, at na hindi siya karapat dapat na magkaroon pa ng mga anak.
Muli, minungkahi kong tumigil muna kami - masyado nang masakit ang mga bagay na ito.
Tinanong ko kung mayroon siyang mga spiritwal na paniniwala. Wala raw.
Sinabi ko na kung naniniwala siya sa demonyo, edi mayroon din dapat na Diyos. Tila naghahanap siya ng pagliligtas mula sa mala-impyernong lugar na ito. Tinuturo ko sa kanya ang magkabilang dulo ng polarity - bahagi ito ng oryentasyon ng Gestalt sa kabuuan, o holism.
Sumang-ayon siya. Kaya pinapili ko siya ng dalawang bagay na tatayong simbolo para sa demonyo at sa Diyos.
Hinawakan niya ang "demonyo", ngunit nilagay niya ito sa tabi ng "Diyos". Sinabi niya na tulog ang Diyos, at gusto niya itong gisingin. Pinapalo niya ang sahig upang "gisingin" ito, ngunit nahuhulog lamang ito. Gusto niyang tumayo ito ng mag-isa. Kaya pumasok ako bilang "God-force" at tinayo ito.
Inanyahan ko siyang maging bukas sa God figure. Bigla ay nakaramdam siya ng pagod. Kaya minungkahi ko na matulog siya ng kaunti. Habang nakasandal siya sa akin, sinabi ko na paggising niya, mararamdaman niya na ang life-force na gumagalaw sa kanyang matres.
Nagpahinga siya ng ilang minuto, at pagkatapos ay binuksan niya na ang kanyang mga mata. Nakatanggap nga siya ng pagpapala - ng buhay - mula sa "Diyos". Nakaramdam siya ng init sa kanyang katawan, at maganda ang pakiramdam niya sa kanyang matres. Nilagay niya ang "demonyo" sa likod ng "Diyos"...isang perpektong simbolo ng integration. Kinilala niya na ang lakas sa loob ng "demonyong" iyon ay maaari niya ring gamitin.
Sa Gestalt, nais nating i-embody ang mga abstract na bagay at sa kasong ito, ang abstract na bagay na iyon ay ang polarity. Nangailangan siya ng tamang uri ng suporta upang maabot ang tunay na layunin - integration.

Case #53 - Sobrang pag-inom, o sobrang pagbibigay?

Umiinom si Tom - masyado nga lang marami, at masyadong madalas. Ilang taon niya na itong ginagawa. Minsan tumitigil siya, minsan nagsisimula siyang ulit.
Hindi masaya si Abby, at direkta niyang sinasabi dito na kailangan na niyang magbago. Nagbabago nga ito minsan - titigil ito sa pag-inom, magkakaayos sila ulit, ngunit unti-unti ay uulit nanaman ito.
Gusto ni Abby ng isang magandang relasyon. Gusto niya ng koneksyon, komunikasyon, at pagiging totoo. Matagal na silang nagsasama, at ayaw niyang itapon nalang ng basta ang kanilang relasyon. Hindi umuubra ang paulit ulit na panenermon, ngunit hindi rin uubra kung hahayaan niya lamang ito. Frustrated na frustrated na si Abby. Mukhang hindi kayang panindigan ni Tom ang mga pagbabago na kailangan niya.
Walang duda na may problema sa alak si Tom. Malinaw na wala siyang kontrol dito, at malinaw din na sa limitadong panahon lamang umuubra ang mga tangka nitong tumigil - minsan aabot ito ng anim na buwan, ngunit pagkatapos ay magsisimula nanaman ito.
Ginagawa ni Abby ang lahat ng kanyang makakaya. Naging malinaw siya sa mga gusto niya. Naglagay siya ng mga hangganan. Pumupunta siya sa therapy upang humingi ng tulong.
Mula sa perspektibo ng Field, ang pagkalulong ay hindi isang bagay na nasa "loob" ng isang tao, kundi isang bagay na nasa "loob" ng pamilya o ng relasyon. Pinapanatili ito ng higit sa isang tao, ngunit sa kasong ito, tila ginagawa ni Abby ang lahat ng magagawa niya upang mabago ang sitwasyon. Hindi malinaw sa kanya ang parteng ginagampanan niya dito - tila wala siyang ibang gusto kundi mawala ang isyu ng pagkalulong sa kanilang relasyon.
Ang ama ni Abby ay mapangkontrol, mababa ang tingin sa iba, at masama ang ugali. Hindi natugunan ang pangagailangan ni Abby na maalagaan at mapakinggan, kaya natutunan niyang maging matulunging bata upang makakuha ng pagkilala.
Ang tawag natin dito sa Gestalt ay "creative adjustment". Umuubra ito noon, ngunit ngayon at matanda na siya, nakikita ni Abby na mas lalo lang siyang nast-stuck - hindi na umuubra para sa kanya ang creative adjustment.
Sinabi niya na ito raw ang nagdala sa kanya sa nursing - sa pag-aalaga ng iba at pagtugon sa kanilang mga pangangailangan. Ito rin ang ginagawa niya kay Tom.
Habang mas pinapalalim pa namin ito, naging aware si Abby na tila pagbibigay na ng regalo ang kanyang pagiging matulungin. Kung magbibigay siya sa iba, partikular sa lalaki, magkakaroon siya ng silbi; gugustuhin siya ng iba, bibigyan ng pagkikilala, at kakailanganin.
At ito nga ang sitwasyon niya kay Tom. Kailangan siya nito, at malulungkot ito kung magagalit siya at aatras. Hindi niya kayang makita itong malungkot, kaya babalik ulit siya dito.
Ang mahalaga dito ay ang pagtukoy natin ng kanyang pagiging matulungin bilang isang klase ng manipulasyon - "Kung may ibibigay ako sayo, kakailanganin mo ako, at hindi mo ako iiwan."
Ang mahalaga ay ang pagbabagong dulot nito - ngayon ay malinaw na kay Abby hindi lang ang pagkakalulong ni Tom sa alak, kundi pati ang kanyang paulit-ulit na manipulasyon - pagbibigay upang makakuha, na tinatawag nating "proflection" sa Gestalt.
Isa itong halimbawa ng tinatawag natin distorted boundary - sa unang tingin ay tila nagbibigay lamang siya, ngunit mayroon talagang motibo sa likod nito, kaya ang pagbibigay ay conditional at hindi unconditional.
Naging makahulugan ang kaalamang ito para sa kanya - ngayon ay nakikita niya na hindi lamang ang pamilyar na pattern ng pag-inom ni Tom, kundi pati ang pattern na kasama nito - ang kanyang mapangmanipulang pagbibigay.
Sa Gestalt, pinagtutuunan natin ng pansin ang awareness, hindi lamang sa "here and now" kundi pati ng awareness sa field - kasama ang mga kumplikadong aspeto nito, lalo na ang mga tagong pattern ng pagkilos.
Kung mabubuking ang mga tagong pagkilos na ito, magiging posible para sa tao na akuin at kontrolin ang pagkilos na iyon, anuman ang pinanggalingan nito - "taking responsibility", ika nga sa Gestalt. Mapagpalaya ito. Nagbibigay ng options sa tao ang pagiging aware sa kanyang pagiging mapangmanipula, habang reaksyon lamang ang kanyang mapapala kung ang ugali lamang ng isa pang tao ang kanyang makikita.

Case #52 - Ang party girls

Nagkaroon ng maraming seryosong relasyon sa buhay si Martin. Ngayong 50 anyos na siya, mayroon siyang napaka heart-connected na relasyon, ngunit wala silang anak.
Palagi raw siyang naaakit sa mga "party girls". Sa huli, kahit gaano niya subukang iligtas ang relasyon, hindi niya ito napapatagal, hanggang sa makilala niya ang karelasyon niya ngayon.
Masaya na siya ngayon...ngunit mahilig paring uminom at magsaya ang kanyang kabiyak. Habang natutuwa naman siya dito, minsan pakiramdam niya ay sumosobra na ito, at madalas ay gusto niyang umalis ng mas maaga sa mga pagtitipon kaysa dito.
Kaya naman minsan ay napapainom siya ng mas higit sa gusto niya.
Pagdating sa mga bagay gaya ng alak at mga pattern ng relasyon, mas magandang tingnan ang kabuuan ng sitwasyon. Ang tawag natin dito sa Gestalt ay Field. Palagi itong ginagawa sa mga family constellation, ngunit maraming iba't ibang lapit dito. Sa individual therapy, may mga partikular na paksa kung saan mas magandang bigyang pansin ang mas malaking konteksto.
Kaya nagtanong ako tungkol sa kanyang mga magulang, pati kanyang mga lolo at lola. Nagkakasundo naman daw ng maigi ang kanyang mga magulang.
Adventurous palang babae ang kanyang lola sa ama. Madalas daw itong bumiyahe sa iba't ibang lugar, at matagal bago ito nag-asawa. Sikat daw ito sa mga tao, ngunit hindi raw ito palaging nandiyan upang maging ina. Kaya ang kanyang karanasan ng parenting ay mas nanggaling sa kanyang ama, na mas stable.
Kahit kailan ay hindi naisip ni Martin na magkakakonekta ang mga ito, ngunit naging malinaw kung bakit siya naaakit sa mga babae na buhay na buhay, ngunit unstable.
Ang susunod na gawain ay ang pagdadala nito sa kasalukuyan. Naglabas ako ng isang upuan upang tumayo bilang "party girl", at sinabihan ko siyang pakiramdaman ang kanyang mga emosyon. Magkahalo raw ito - may atraksyon, ngunit mayroon ding sakit, dahil nga sa kanyang mga nakaraang relasyon. Tinanong ko kung ano ang nabubuhay sa kanya tuwing umuupo siya sa harap ng ganitong klase ng babae.
Naging aware siya sa iba't ibang bagay - sa kanyang pagkasabik, sa kanyang galit, at sa pakiramdam ng kawalan. Pinatukoy ko kung saang parte ng katawan niya ito nararamdaman. Nakapansin daw siya ng paninikip sa kanyang dibdib.
Sinabi niya na ito rin daw ang kanyang naramdaman nang magsimulang sumobra sa pag-inom ang kanyang kabiyak - parang takot o taranta. Kadalasan, sa puntong iyon ay pagsasabihan niya ang kanyang partner, o hindi kikibo, o magkakaroon ng hinanakit dito.
Kaya sinabihan ko siyang manatili sa pakiramdam na iyon, at na kausapin ang kanyang partner na "nakaupo" sa upuan.
Nahirapan siyang gawin ito - hindi raw siya kumportable dito.
Kaya sinabi ko na magpalit palit siya ng posisyon - uupo rin siya sa upuan, at sasagot siya na para bang siya ang kanyang kabiyak. Sa posisyong iyon, pakiramdam niya raw ay rebelde siya - ayaw niyang sinasabi sa kanya kung ano ang dapat iyang gawin, at sinabi niya na "Kung talagang may pakialam ka akin, bibigyan mo ako ng kalayaan imbis na subukan akong kontrolin."
Medyo pamilyar daw ito kay Martin - narinig niya na nga ang mga ganitong salita sa kanyang kabiyak dati.
Kaya pinaupo ko siyang muli sa tabi ko, at nagtanong ako tungkol sa rebeldeng parte ng kanyang pagkatao. Interesado kami sa mga polarity sa Gestalt, lalo na doon sa mga hindi konektado sa isang polarity at mas konektado sa isa.
Hindi raw siya sanay isipin ang kanyang sarili sa ganoong paraan - ang partner niya raw talaga kasi ang rebelde.
Tinanong ko siya - kung mayroon siyang kalayaan, ano ang mga bagay na gugustuhin niyang gawin kung magrerebelde siya?
Binanggit niya ang kanyang pagtitiis sa ilalim ng mapagkontrol na ugali ng kanyang boss, at ang kanyang hindi pagsasalita tungkol dito.
Kaya minungkahi ko na ilagay niya ang kanyang boss sa upuan, at magsabi ng isang rebellious na bagay dito. Habang ginagawa niya ito, nakaramdam  siya ng kalayaan, at tila may bigat na nawala mula sa kanya.
Inulit ulit namin ito para sa iba't ibang eksena sa kanyang buhay, at pagkatapos ng bawat ulit ay nakaramdam siya ng matinding ginhawa - siya kasi ang tipikal na "mabait na bata".
Pakiramdam niya ay mas lumakas siya, at naging mas empowered.
Unang hakbang pa lamang ito sa isang buong serye ng therapy sessions, ngunit binibida nito kung paano pinapalabas ng projection ang enerhiya na kailangan natin upang magkaroon ng balanse at aliveness- na siya ngang mga layunin ng Gestalt.

Case #51 - Pagharap sa isag multo

Nagkwento si Leanne tungkol sa kanyang pagiging matatakutin. Takot siya sa mga ipis, madali siyang magulat, at minsan hirap siyang makatulog sa gabi dahil nag-aalala siya na baka may magnanakaw na pumasok sa bintana, o multo, o halimaw. Natatakot din siya na baka maka-engkwentro siya ng mga halimaw habang nagbabangka siya.
Tila child state ito, kaya tinanong ko kung ano ang nangyari noong kabataan niya upang maging matatakutin siya.
Agad niyang kinuwento ang isang insidente noong 6 anyos pa lamang siya. Isang batang lalaki, na isa sa mga matatalik niyang kaibigan, ay namatay sa pagkalunod. Ilang oras bago ito nadiskubre. Dinala ito sa bahay nila at hiniling ng pamilya nito na buhayin ito ng kanyang ama - doktor kasi ito. Hindi siya nagtagumpay.
Bumabagyo noong gabing iyon, at natulog siya ng may takot sa kanyang puso. Pagkatapos ay binangungot siya - kailangan niya raw iligtas itong taong ito, ngunit hindi niya kaya. Madalas niya itong isipin habang lumalaki siya, at nalulungkot parin siya tuwing naiisip niya ito.
Ngayon, malinaw na kung sinong "multo" ang kinatatakutan niya.
Nagmungkahi ako ng isang confronting na eksperimento - gagamitin namin ang drama, lakas ng kanyang takot, at ang oras na ito upang harapin, sa wakas, ng direkta ang kanyang takot.
Sinabi ko na tatabihan ko siya habang nakaharap siya sa bukas na bintana, at tatayo sa likod niya ang grupo bilang suporta. Sunod, iimbitahan niya ang multo ng kaibigan niyang namatay na pumasok sa kwarto at tumayo sa harap niya.
Ginawa niya nga ito, ngunit nanginginig siya. Hinayaan ko siyang sumandal sa akin. Hinawakan ko siya ng mahigpit, at mas pinalapit ko pa sa likod namin ang grupo. Sinabihan ko siyang kausapin ng direkta ang "multo" at sabihin dito ang kanyang nararamdaman, ang kanyang mga pinagdaanan, at kung gaano niya ito nami-miss.
Tinanong ko kung ano ang naging sagot ng "multo", at sinabi niya na hindi raw nito nagustuhan ang kanyang narinig. Mahalaga na maproseso niya ito; ngunit may bahagi parin sa kanya na naghahangad ng kamatayan upang mapalapit dito.
Kaya inudyukan ko siyang mas kausapin pa ito, sabihing maigi dito ang kanyang mga nararamdaman, at pakinggang maigi ang sagot nito.
Kinailangan ko siyang suportahan upang mapagtagumpayan niya ang kanyang takot, pati ang kanyang hinagpis. Sinabihan ko siyang huminga ng maigi sa kanyang tiyan, at papunta sa kanyang mga binti.
Sa Gestalt, pinagtutuunan namin ng pansin ang grounding at ang paghinga, pati ang pagtulong sa tao na manatili sa kasalukuyan kasama ang kanilang karanasan at ang lakas ng kanilang emosyon. Madalas ay kulang ang suporta upang magawa nila ito, lalo kapag bata pa sila, kaya makakatulong ang suporta upang maharap nilang muli ang kanilang karanasan ng hindi na nalulula dito, at sa paraang mapoproseso na nila ito ng maayos.
Napakahirap para sa kanyang manatili sa kasalukuyan - namuhay siya ng 30 taon sa takot, at nasanay siya sa mababaw na paghinga na siyang nagpapalala pa ng takot, kaya napakahirap para sa kanyang huminga ng malalim. Nangailangan siya ng maraming suporta at direksyon mula sa akin.
Matapos ang ilang sandali ay kumalma na siya, at nakayanan niya nang bitawan ang multong ito at bumalik ng buo sa kanyang sarili. Mas ramdam niya na ang kanyang katawan, at nawala na ang lahat ng bakas ng takot sa kanya.

Case #50 - Pagkausap sa mga unan tungkol sa suporta

Naglabas ng maraming paksa si Mark, ngunit tila walang paksa na sapat para maging pokus. Pagdating sa trabaho, siya ay nasa transition - dati ay katrabaho niya ang kanyang ama, ngunit hindi na ngayon. Nagkaroon siya ng maraming negosyo, ngunit wala ni isa sa mga ito ang kumikita ng maganda. Tatlong taon na siyang kasal, at handa na siyang magkaanak. Nagbigay ako ng iba't ibang komento at obserbasyon - ang tila dumadaloy na tunog ng kanyang boses, halimbawa.
Tila wala namang "isyu" sa mga binanggit niya. Kaya nagtanong ako tungkol sa kanyang buhay mag-asawa. Maganda raw ito, at masaya raw siya.
Habang magandang indicator naman ang ganitong sagot, interesado parin ako sa kung paano niya ito nasabi - interesado ako sa mga detalye, sa madaling salita. Sa Gestalt, palagi kaming interesado sa paglayo sa mga generalisation papunta sa specifics, dahil ito ang aming paraan ng paggawa ng contact.
Nahirapan siyang sagutin ito. Nagtanong ako tungkol sa kanyang mga nararamdaman at muli, nahirapan siyang maging specific.
Kaya sinabi ko na baka may kinalaman ang kawalan ng clear figure sa kanyang pagiging hirap na pakiramdaman ang kanyang mga emosyon.
Nagmungkahi ako ng isang eksperimento - iikot siya sa grupo at titingnan ang mga tao dito, isa-isa, at papansinin niya ang kanyang nararamdaman habang tinitingnan ang bawat tao.
Nakayanan niyang ilarawan sa akin ang kanyang karanasan sa malinaw na paraan, kaya malinaw na mayroon siyang kapasidad na tukuyin ang kanyang karanasan sa relasyon; kailangan niya lang talaga siguro ng pag-uudyok at suporta mula sa paligid. Sumang-ayon naman siya dito.
Sunod ay binigyan ko siya ng specific na sasabihin: "Kapag tinitingnan kita, ako ay _____".
Tila napakasimple nito, ngunit mahalagang magsimula sa isang bagay na kaya niyang gawin. Kung iisipin ang kanyang natural na hirap sa pagtukoy ng kanyang mga nararamdaman, mukhang maganda nga kung dito kami magsisimula. Hinayaan ko siyang ilarawan sa akin ang kanyang karanasan sa iba, at pagkatapos ay pinasabi ko sa kanya ng direkta sa iba ang kanyang karanasan sa kanila. Palaging papunta sa relational na direksyon ang Gestalt.
Kaya ginawa niya ito sa maraming tao, at sa bawat pagkakataon ay naging malinaw ang kanyang pagkakasabi.
Muli, malinaw na kailangan niya lang talaga ng suporta mula sa paligid upang magawa niya ito.
Kaya sunod, naglabas ako ng isang unan, sinabi na isipin niya na ito ang kanyang asawa, at inimbitahan siyang kausapin ito gamit ang pangungusap na binigay ko sa kanya kanina: "Tuwing nakikita ko ang ____ sayo, ako ay ____".
Ginawa niya nga ito, at naging malinaw siya. Binanggit ko ito sa kanya, inudyukan siya, at sinabi na talagang may kapasidad nga siyang tukuyin ang kanyang mga nararamdaman at sabihin ito sa iba.
Sinabi ko na siguro ay kailangan niya lang ng maayos na ensayo, sa isang ligtas na setting. Sumang-ayon siya dito.
Sunod ay inimbitahan ko siyang gawin din ito sa kanyang ama.
Sinabi ko na mukhang suporta ang pinakamahalagang isyu dito, kaya inanyayahan ko siyang kausapin muli ang mga unan - una ang kanyang asawa, sunod ang kanyang ama - at sabihin sa kanila, "Tuwing ginagawa mo ang _____, ako ay _____, at nais ko sanang makatanggap ng _____ na suporta mula sayo."
Naging mahalaga ito para sa kanya, dahil naglinaw ito ng maraming detalye, at sinabi niya na pakiramdam niya raw ay napayapa siya pagkatapos nito.
Isa itong magandang halimbawa ng mala-behavioral na eksperimento na naghahalo ng emosyon, contact, pagiging awtentiko, at suporta. Ito ang mga pangunahing elemento na katrabaho natin sa Gestalt, at maaaring maging valuable ang ganoong sesyon na halos naging coaching process na.
Kung ayon sa sitwasyon, maaari ring ipasok sa Gestalt na lapit ang aspetong ito. Mahalagang malaman na hindi ito isang formula; binabagay ito sa tao, at sa kung anong klase ng proseso ang kailangan niya sa oras na iyon.