Case #6 - Disiplina at Kalayaan

Si Trevor ay 33 anyos. Lumaki siya sa India kasama ang kanyang ina; walang bakas ng kanyang ama sa buhay nila. Nag-aral siya sa isang alternative school kung saan malayang malaya ang mga estudyante, ngunit wala gaanong patnubay mula sa iba.
Pumunta siya sa Australia nang siya ay umabot ng edad na 20 anyos, at nahilig siya sa pagpa-party. Tinatapatan niya naman ito ng maiging pagtatrabaho.
Palaging nagtatrabaho ang kanyang ina; bihira lang silang magkita, kahit nakatira sila sa iisang bubong.
Pumunta ang nanay niya sa Australia limang taon na ang nakakaraan, at bumili ng bahay doon na siyang tinitirhan ngayon ni Trevor. Sinusubukang bumawi ng nanay niya - mas madalas na silang magkasama ngayon kaysa noon.
Si Trevor ay matalino, gwapo, at kampante sa kanyang sarili, ngunit hindi siya makakuha ng babae, at kung makakuha man ay nahihirapan siyang patagalin ang relasyon.
Maraming isyu na kailangang bunuin. Ang pinakakapansin-pansin ay ang isyu ng support vs. freedom.
Lumaki si Trevor na maraming kalayaan (freedom) sa eskwelahan at sa bahay, ngunit wala gaanong istruktura o suporta (support).
Kaya hinain ko ang isyung ito sa misming sesyon. Iminungkahi ko na magsadula kami ng sitwasyon kung saan gagampanan ko ang parte ng isa sa mga guro niya sa eskwelahan. Una ay gumanap ako bilang isang guro na nagbibigay ng maraming kalayaan sa mga estudyante, at tinanong ko kung ano ang nararamdaman niya tungkol dito. Isa itong pamilyar na karanasan para sa kanya; ang sarap ng kanyang kalayaan, at kasabay nito, ang pakiramdam ng pagkaligaw.
Pagkatapos ay gumanap naman ako bilang isang guro na hindi niya pa nararanasan: binigyan ko siya ng mga malinaw na istruktura, at hinikayat siya na pagbutihin ang ganyang gawa.
Napaluha siya pagkatapos nito, at nabawasan ang kanyang agam-agam. Ngunit dahil hindi ito pamilyar, nakaramdam siya ng udyok na magrebelde.
Sunod, nagpalit kami. Gumanap ako bilang siya at gumanap naman siya bilang guro na nagbibigay ng istruktura at suporta. Naging kaaya-aya ang karanasan na ito para sa kanya. Pakiramdam niya ay tumibay siya bilang tao.
Nagbunga ito ng iba pang mga tema na hinalungkat din namin: istruktura, suporta, papuri/panghihikayat (encouragement), agam-agam (anxiety), at pagrerebelde (rebellion). Pinatukoy ko siya ng mga parte ng kanyang katawan na nakakaramdam ng mga karanasang ito. Pagkatapos, pinaguhit ko siya ng larawan na naglalaman ng mga elementong ito.
Bilang gawaing bahay, pinaguhit ko siya ng ilan pa ng mga ganitong klaseng larawan.
Bumalik siya noong sumunod na linggo na may baong realisasyon - napagtanto niya na hindi pa pala niya napapagsama ang iba't ibang aspeto na ito ng kanyang buhay - ang istruktura para sa kanya ay hanggang trabaho lamang, ang kalayaan ay hanggang partying lamang, at ang kanyang pagnanais na mapuri at mapahalagahan (desire for appreciation) ay nagdulot ng mapagkontrol na pag-uugali pagdating sa kanyang mga relasyon.
Habang tumaas ang kanyang awareness sa bawat aspeto na ito, nakayanan niyang unti-unting i-integrate itong magkakahiwalay na aspeto ng kanyang sarili.
Sa pamamagitan ng prosesong ito ginamit natin ang Gestalt Experiment upang usisain at subukin ang iba't ibang aspeto ng sarili; dinala natin ang mga nakaraang karanasan papunta sa kasalukuyan; gumawa tayo ng mga bagong karanasan upang pataasin ang awareness; at inusisa natin ang  kahulugan ng mga karanasan na ito sa pamamagitan ng body sensation. Ginamit din natin ang malikhaing proseso ng sining upang mas palalimin ang awareness, at isang therapeutic na relasyon upang lumikha ng isang ligtas na espasyo kung saan mailalagay sa salita at dayalogo ang lahat ng ito.