Martes, Agosto 19, 2014
Case #27 - Pagiging moral
Mayroong maliit na kumpanya si John. Ang isyu niya ay ang kanyang pagiging moral na tao. Sa mundo kung saan pwede ang kahit ano, mayroon siyang mga prinsipyo na matibay niyang pinaninindigan. Ganito rin siya pagdating sa kanyang pamilya - sineseryoso niya ang kanyang mga tungkulin, nirerespeto niya ang kanyang mga magulang, at sumusunod siya sa mga tradisyon.
Ngunit nabibigatan na siya. Minsan ay pinagdududahan niya ang pagiging magandang bagay ng kanyang pagkamoral, at nag-aalala na baka sa huli ay pumalpak ang kanyang negosyo dahil hindi siya handang maging mandaraya, gaya ng kanyang mga kalaban.
Una kong pinaalala sa kanya ang mga bentahe ng kanyang paraan ng pamumuhay, ngunit hindi siya gaanong naapektuhan nito. Nag-aalala siya na baka hindi siya matulungan nito sa totoong mundo, ngunit nais niya paring panatilihin ang kanyang istriktong moralidad.
Kaya nagpatukoy ako sa kanya ang dalawang magkasalungat na tao - isang karakter mula sa kasaysayan na moral, at isang karakter na walang sinusunod na batas.
Pumili siya ng dalawa. Pinaako ko sa kanya ang karakter ng bawat isa, at pinagawa ko siya ng dayalogo sa pagitan ng dalawang karakter na ito. Napakahirap daw para sa kanya nito at hindi niya mapanindigan ang kanyang mga karakter. "Hindi ba pwedeng pag-isahin ko nalang sila?" tanong niya. Pero hindi ganoon kadali ang integration...
Habang nasa matuwid na karakter siya, sinabi niya na sinusunod niya lang ang malalim at mahabang tradisyon ng pagiging Tsino, habang ang isa pang karakter ay walang ginawa kundi ilagay sa panganib ang mga prinsipyo na iyon.
Naging malinaw na ang isyu - ang pagiging mahalaga sa kanya ng pagrespeto sa tradisyon, isang malalim na katangian ng kulturang Tsino.
Kaya minungkahi ko na iwan niya na ang parehong karakter, sumandal sa kanyang upuan, at kausapin ang bawat karakter. Kinilala niya ang kagandahan ng tradisyon, ngunit inamin niya na may matututunan din siya mula sa isa pang karakter.
Malaking hakbang ito para sa kanya.
Pinaisip ko sa kanya ang eksenang ito: kunwari ay isa siyang emperor na may dalawang tagapayo, ngunit sa huli ay kanya parin ang huling salita.
Gumaan ang pakiramdam niya matapos marinig ito, at sa wakas ay nakita niya na ang halaga ng kanyang "panibagong tagapayo".
Binanggit niya na may ganitong dimensyon ang kanyang personal na buhay, kung saan masyado niyang sineseryoso ang lahat at na pakiramdam niya ay wala na siyang pahinga.
Kaya tumukoy kami ng dalawa pang tagapayo - isa na magpapaalala sa kanya ng kanyang mga responsbilidad, at isa na walang respeto sa kinauukulan, iresponsable, at mahilig magsaya.
Muli, gumaan ang loob niyang isipin na bagamat may dalawa siyang tagapayo, sa kanya parin manggagaling ang huling desisyon. Pinatukoy ko siya ng isang kakilala na swak sa karakter ng taong mahilig magsaya, at binanggit niya ang kanyang pinsan. Dati, negatibo ang tingin niya sa pinsan niyang ito, ngunit ngayon ay gumanda na ang tingin niya dito, at papayag na siyang gumugol ng oras upang makasama ito.
Ginamit namin ang pagpapahalaga ng Gestalt sa polarities, kung saan ang bawat katangian ay palaging mayroong kabaligtaran. Ang lubos na pananatili sa iisang dulo lamang ay hahantong sa isang split. Mahalaga sa Gestalt process ang integration - dapat itong maabot sa pamamagitan ng aktwal na pakikipag-ugnay sa magkabilang dulo ng polarity, at hindi lamang sa pamamagitan ng intelektwal na pag-intindi.
Hindi siya hiyang sa karaniwang anyo ng eksperimento (direct dialogue), kaya dapat ay palagi tayong maging handang baguhin ang disenyo ng eksperimento ayon sa pagtugon ng kliyente.
Ngunit nabibigatan na siya. Minsan ay pinagdududahan niya ang pagiging magandang bagay ng kanyang pagkamoral, at nag-aalala na baka sa huli ay pumalpak ang kanyang negosyo dahil hindi siya handang maging mandaraya, gaya ng kanyang mga kalaban.
Una kong pinaalala sa kanya ang mga bentahe ng kanyang paraan ng pamumuhay, ngunit hindi siya gaanong naapektuhan nito. Nag-aalala siya na baka hindi siya matulungan nito sa totoong mundo, ngunit nais niya paring panatilihin ang kanyang istriktong moralidad.
Kaya nagpatukoy ako sa kanya ang dalawang magkasalungat na tao - isang karakter mula sa kasaysayan na moral, at isang karakter na walang sinusunod na batas.
Pumili siya ng dalawa. Pinaako ko sa kanya ang karakter ng bawat isa, at pinagawa ko siya ng dayalogo sa pagitan ng dalawang karakter na ito. Napakahirap daw para sa kanya nito at hindi niya mapanindigan ang kanyang mga karakter. "Hindi ba pwedeng pag-isahin ko nalang sila?" tanong niya. Pero hindi ganoon kadali ang integration...
Habang nasa matuwid na karakter siya, sinabi niya na sinusunod niya lang ang malalim at mahabang tradisyon ng pagiging Tsino, habang ang isa pang karakter ay walang ginawa kundi ilagay sa panganib ang mga prinsipyo na iyon.
Naging malinaw na ang isyu - ang pagiging mahalaga sa kanya ng pagrespeto sa tradisyon, isang malalim na katangian ng kulturang Tsino.
Kaya minungkahi ko na iwan niya na ang parehong karakter, sumandal sa kanyang upuan, at kausapin ang bawat karakter. Kinilala niya ang kagandahan ng tradisyon, ngunit inamin niya na may matututunan din siya mula sa isa pang karakter.
Malaking hakbang ito para sa kanya.
Pinaisip ko sa kanya ang eksenang ito: kunwari ay isa siyang emperor na may dalawang tagapayo, ngunit sa huli ay kanya parin ang huling salita.
Gumaan ang pakiramdam niya matapos marinig ito, at sa wakas ay nakita niya na ang halaga ng kanyang "panibagong tagapayo".
Binanggit niya na may ganitong dimensyon ang kanyang personal na buhay, kung saan masyado niyang sineseryoso ang lahat at na pakiramdam niya ay wala na siyang pahinga.
Kaya tumukoy kami ng dalawa pang tagapayo - isa na magpapaalala sa kanya ng kanyang mga responsbilidad, at isa na walang respeto sa kinauukulan, iresponsable, at mahilig magsaya.
Muli, gumaan ang loob niyang isipin na bagamat may dalawa siyang tagapayo, sa kanya parin manggagaling ang huling desisyon. Pinatukoy ko siya ng isang kakilala na swak sa karakter ng taong mahilig magsaya, at binanggit niya ang kanyang pinsan. Dati, negatibo ang tingin niya sa pinsan niyang ito, ngunit ngayon ay gumanda na ang tingin niya dito, at papayag na siyang gumugol ng oras upang makasama ito.
Ginamit namin ang pagpapahalaga ng Gestalt sa polarities, kung saan ang bawat katangian ay palaging mayroong kabaligtaran. Ang lubos na pananatili sa iisang dulo lamang ay hahantong sa isang split. Mahalaga sa Gestalt process ang integration - dapat itong maabot sa pamamagitan ng aktwal na pakikipag-ugnay sa magkabilang dulo ng polarity, at hindi lamang sa pamamagitan ng intelektwal na pag-intindi.
Hindi siya hiyang sa karaniwang anyo ng eksperimento (direct dialogue), kaya dapat ay palagi tayong maging handang baguhin ang disenyo ng eksperimento ayon sa pagtugon ng kliyente.
Mag-subscribe sa:
I-post ang Mga Komento (Atom)
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento